نمایش “مرگ آنجل ها” به نویسندگی و کارگردانی محسن اردشیر و کاری از گروه تئاتر “سونر” ؛ شهرستان آمل در بخش مسابقه مرور تئاتر ایران ، سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر در تالار هنر به روی صحنه رفت.

به گزارش سینماخانه، این نمایش روایت شاعرانه ای از زندگی موجودات زیر دریا است که با استعاره های گوناگون خود اشاراتی به جنگ، کشتار، تجاوز و بی خانمانی در جهان امروز دارد.

مرگ آنجل ها نمایشی بی کلام است البته کارگردان اثر زبانی برای نمایش انتخاب کرده که بی معنا است و صرفاً تاکید بر استفاده از زبان بدن، موسیقی و حرکت است که با طراحی صحنه بسیار کارآمد و ابداعات صحنه ای جذاب توانسته است مخاطب خود را غافلگیر و جذب نمایش کند.

گروه تئاتر “سونر” که به همت زوج هنرمند محسن اردشیر و غنچه شکوهیان فعالیت هنری خود را شکل داده است امسال نیز به عنوان نمایش افتتاحیه تئاتر خیابانی ؛ نمایش “مونگ بهیتی” اجرا نمود.

همچنین دکتر قطب الدین صادقی درباره نمایش مرگ “آنجل ها” در یاداشتی که پس از دیدن نمایش نوشت از اهمیت داستان نمایش گفت.

در این یاداشت آمده است:

“مرگ آنجلها ، نمایش هنر و اندیشه و زیبایی”

مرگ آنجلها ، پیش از هرچیز نمایش جسورانه ی بی کلامی بر اساس حرکت و تصویر و رنگ و موسیقی بود. گروه پنجاه نفره ی  این نمایش (که بخش بزرگی از آنان را دختران و پسران جوان و نوجوان تشکیل می دادند) در آموزشی درست، نظمی حیرت انگیز و مهارتی فنی، بدون آنکه اسیر فرم های کاذب و ظاهری باشند

هر عمل، تصویر و موقعیت دراماتیکی را به یاری بدن و بیان در نمادهایی زیبا، بر صحنه می آفریدند. به گونه ای که شور درونی و پویایی پیکرشان در ترکیب با موسیقی مهیج و مواج نمایش، کمترین فرصتی برای شکاف و جدایی مابین صحنه و سالن باقی نمی گذاشت.

“مرگ آنجلها” که بازیگرانی چالاک و دراماتیک ماهرانه گروتسک و تراژدی، تعزل و مرگ، شیرینکاری دلقک ها و بیرحمی قاتلان را درهم تنیده بود ، درباره “خشونت” داد سخن می داد ؛  خشونتی که به بربریت کهن  و بدویت قبایل وحشی ماقبل تاریخ شبیه تر است و نخستین قربانیان آن را نیز همیشه و هرجا، زنان و کودکان تشکیل می دهند.

نمایش بی آنکه هرگز اشارات مستقیم روزنامه ای یا رویکرد شبه واقع گرایانه داشته باشد یا بخواهد معانی را شتابزده تفسیر کند و خام دستانه بشکافد؛ به یاری نمادهایی چندلایه، استعاره ای گوناگون و بیانی پرخون و شقاوت آمیز از صدا و بدن بازیگران، فجایعی را یادآوری می کرد که هم اینک بیخ گوش ما، در جوار ما و احتمالاً بر سر راه ماست.

در این نمایش؛ سعید شفیعیان، پونه قدیری، محمدرضا شجاعی، کمیل احمدی، مجید اکبری، اسماعیل شایان‌پور، مرتضی ابراهیمی، الناز شعبانی، سیدمهیار ورزگان، نگار مجدد، آیدا احمدی، مرضیه سیفی، سارا یزدانی، زهرا طهماسبی، مریم سبک‌رو، پریا صالحی، علی آهنگری، افشین نبی‌پور، حسنا هدایتی، طراوت طاهری، سیدسجاد حسینی، امیرعلی یزدی، امیرمحمد بهزادی، مبینا کَلوانی، علی ‌تقی‌زاده، یسنا بهداد، سونیا اَخیان، محمدرضا لطفی، یلدا منفردی، میلاد میرقربانی، صدرا طاهرنژاد، محدثه حسن‌نژاد، مریم کبیری، سحر فرزادی، سیده نرگس حسین‌دوست، ابوالفضل رفیع‌زاده، زهرا حسنی‌کریمی، علی زارع، محمدحسین اکبری، ساغر شُکری به ایفای نقش پرداختند.

سینماخانه/محسن رودباری