سینما خانه | پایگاه خبری سینما، تئاتر و تلویزیون

نمایشنامه خوانی “آوازه خوان طاس” نوشته “اوژن یونسکو” و کارگردانی طلایه طالائی، سوم و چهارم شهریور در تماشاخانه بازیگاه به روی صحنه رفت.

این نمایشنامه در واقع هجونامه زندگی معمولی انسان هایی است از خانواده بورژوا که نسبت به یکدیگر بیگانه شده اند، است. علیرغم فضای منطقی داستان، شخصیت های نمایشنامه هیچ چیز برای گفتن ندارند و در واقع فقط ابلهانه ترین و بی معنا ترین جملات را پشت سر هم ردیف میکنند.

کارگردان این نمایشنامه خوانی نیز توانسته با چینش درست بازیگران و بازیگردانی درست این فضای ابلهانه و کاملا ابزورد را به تماشاگر نشان بدهد.

طلایه طالائی درباره انتخاب این نمایشنامه گفت: “همیشه حتی از سالهای پیش از ورود به دانشکده ی هنر و تحصیل دانشگاهی تئاتر به آثار یونسکو علاقه ی خاصی داشتم. یونسکو یک نمایشنامه نویس فرانسوی تبار است و خواستگاه نمایشنامه های او اروپا است، اما دیالوگها و فضای کار شباهت غریبی به احوالات این روزهای کشور خودمان دارد،البته بهتر است بگویم، نه تنها کشور ما، بلکه یک زبان بین المللی روابط انسانی محسوب میشود. زبان ابتذال کلام و گفتمان میان انسانها، روابط فرسوده ی انسانی که رو به زوال می رود و اجتناب ناپذیر است، آدمهایی که دائم حرف می زنند فقط برای پرکردن  خلاء عاطفی، برای اینکه چیزی گفته باشند بی آنکه مفهوم خاصی پشت حرفهاهایشان باشد. در واقع کلامات را فقط قرقره می کنند، حتی در این نمایش زن و شوهری وجود دارند که انگار از یاد برده اند که همدیگر را می شناسند و با هم ازدواج کرده اند. این مسائل دغدغه ی من شد که تصمیم به خوانش این نمایشنامه گرفتم.”

وی همچنین اضافه کرد: “درست است که این نمایشنامه بارها و بارها اجرای صحنه ای و خوانش شده اما علت تازگی همیشه این متن برای مخاطبان عدم تاریخ انقضای کارهای یونسکو است.

این حقیقت تلخی که با شنیدنش واکنش مخاطب خنده ایست که در پس آن او را به فکری عمیق وا می دارد،در واقع زهر خندی که هر دیالوگ مضحک نما و کش دار این کار دارد.من سعی کردم تفاوت عمیق انسانی را با اغراق بیان و شخصیت دربین بعضی کارکترها و بعضی دیگر را با مسطح بودن آنها نشان دهم تا ناخودآگاه مخاطب که به تماشا مینشیند پس از شنیدن هر صحنه کار و آشنایی با هر کارکتر نوعی همزاد پنداری و یا شباهت سازی و قیاس با شخصیت هایی که در جامعه دیده و می بیند برایش اتفاق بیوفتد، در آخر نمایش دیالوگها حتی پا را از پوچی کلامی هم فراتر گذاشته فقط آواهایی نا مفهوم می شوند.

طالائی در آخر گفت: “ما سعی کردیم از مسائل روز جامعه ی ایران هم بهره ببریم تا ذهن مخاطب را به چالش بکشیم،فرصت را مناسب دیدیم تا از حادثه ی غم انگیز و تلخ آتش سوزی مجتمع پلاسکو در تهران نیز میان دیالوگهای کار حرفی به میان بیاوریم.”

در این نمایشنامه خوانی، محمد حبیبی، مهسا انجدانی، مهدیس توکلی، مجتبی قربانی، مهدی اسکندری، سحر شاطری و علیرضا شکیبا به ایفای نقش پرداخته اند.

سینماخانه / فرشید حاجیان