نمایش کودکان همیشه با بی مهری از سوی منتقدان تئاتری و اهالی رسانه مواجه بوده است از اینرو، سینماخانه تصمیم گرفت تا با اختصاص یک بخش به نمایش های کودک با نام “تجربه های تماشا در کنار کودکان” با آغوشی باز به استقبال آنها برود و وظیفه رسانه ای خودش را در قبال آنها انجام دهد.

اتفاقی که در گام نخست با “چتر سفید” نوشته مهدی نیک روش و به کارگردانی حمید گلی کلید خورد و موشکا قدم دیگری است که در این مسیر برداشته خواهد شد.

موشکا ابتدا برای شرکت در طرح کتاب، تئاتر، مدرسه در کانون فرهنگی کودکان و نوجوانان ایران به وسیله نیلوفر زارع به صورت نظم و با دراماتورژی مجید علم بیگی به نگارش درآمد و ۱۰ اجرا در کانون فرهنگی کودکان و نوجوانان داشت. بعد وقفه ای یکی، دو ساله نمایشنامه به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان فرهنگی، هنری شهرداری تهران ارائه شد از اینرو، متن برای اجرای عموم گسترش داستانی پیدا کرد؛ مدت زمان اجرا از ۳۰ دقیقه، مناسب برای اجرا در مدارس به ۶۰ دقیقه رسید و ۷۵ ساعت تمرینی را پشت سر گذاشت تا در فرهنگسرای فردوس به اجرای عموم دربیاید.

از نکات جالبی که درباره موشکا وجود داشت، می توان به سرک کشی کودکان پیش از اعلام ورود به سالن از طریق در ورودی سالن اشاره کرد که نشان از کنجکاوی بی حد و حصر کودکان برای آگاهی از وقایع پیرامون آنها دارد؛ اتفاقی که احتمال وقوع آن در سالن های دیگر نزدیک به صفر است.

همه بازیگران موشکا بازی خوبی را از خودشان به نمایش می گذارند جدا از اینکه جنس بازی ارائه شده متناسب با نمایش های کودک است. البته در میان بازیگران موشکا، بازی نیلوفر زارع بسیار درخشان است چه در نقش یک پروانه باشد، چه در نقش یک پیرزن و چه در نقش آفتاب.

موسیقی های انتخاب شده متناسب حال و هوای یک تئاتر موزیکال کودکانه هستند سوای اینکه با دیالوگ های نوشته شده بر اساس نظم فارسی مطابقت دارند. از نکاتی که در موسیقی “موشکا” خاطره انگیز است، استفاده از قسمتی از آهنگ درویش جاویدان (۱۳۲۵- آبان ماه ۱۳۹۶) از آلبوم “چینی بند زن” در مقدمه شروع نمایش است.

دکور به صورت سه بوم بزرگ نقاشی شده طراحی شده بود که یک سمت، فضای داخلی خانه های قدیمی (پنجره، طاقچه و تشک و پشتی مهمان ها) را به تصویر می کشید و طرف دیگر، جنگل و درخت های بادام را به نمایش می گذاشت از اینرو با کمترین هزینه در طراحی صحنه، دو صحنه مختلف و متفاوت از هم به تماشاگر نشان داده می شد و بیشترین بازدهی زمانی را در تعویض صحنه ها برای گروه بازیگران و عوامل ایجاد می کرد.

لباس های شخصیت مادربزرگ و باغبان و لباس های طراحی شده برای موشکا، دوست موشکا، پروانه، کوه و آفتاب حالت پوششی داشتند و بازیگر نیاز به تعویض لباس نداشت در صورتی که باید در صحنه بعد در نقش دیگری حضور می یافت از اینرو، طراحی لباس شخصیت ها با هوشمندی انجام گرفته بود.

اگر آشنایی کودکان با هنرهای نمایشی از قبیل تئاتر و سینما از سنین کودکی و با آثاری مناسب سن آنها اتفاق بیافتد، تاثیر شگرفی روی آینده آنها خواهد داشت. اثری که روی یک فرد گذاشته می شود، ممکن است جامعه ای را متحول سازد.

“موشکا” نوشته نیلوفر زارع و به کارگردانی مجید علم بیگی تا ۱۰ بهمن ماه ۱۳۹۶ در فرهنگسرای فردوس به روی صحنه می رود.

سینماخانه / فرزاد جمشیددانایی