نمایش “چند روایت مجهول و روزانه” نوشته شهرام کرمی و به کارگردانی سروش طاهری از ۲۳ بهمن ماه ۱۳۹۶ در تماشاخانه شانو به روی صحنه رفته است.

“چند روایت مجهول و روزانه” برای من یادآور داستان های مینی مالیستی است که چندین سال قبل در محافل داستان نویسی ایران رواج یافت و عده بسیاری را همراه خودش ساخت اما بعد از مدتی، به ورطه فراموشی سپرده شد. نویسندگان در داستان های مینی مالیستی می کوشیدند گره افکنی و گره گشایی های داستانی را رعایت کنند و در عین حال، شاخصه مهم شخصیتی شخصیت ها را در کمترین زمان و به طور دقیق معرفی نمایند؛ اتفاقی که در “چند روایت مجهول و روزانه” اتفاق می افتد. از اینرو، وجود راوی برای روایت برخی صحنه ها، تک گویی برخی شخصیت ها و در نهایت، برقراری دیالوگ بین شخصیت ها برای نیل به اهدافی است که داستان های مینی مالیستی دنبال می کنند و نمایشنامه نویس از ابزار نگارشی مختلف بهره می جوید تا مفاهیم مورد نظر را به مخاطبان انتقال دهد. نکته دیگر اینکه روایت ها خیلی روزمره هستند و در زندگی روزمره خودمان و دیگران به کرات شاهد چنین اتفاقاتی هستیم؛ نویسنده با بهره گیری از اینگونه روایت ها، مخاطبان را با جنبه دیگری از آنها آشنا می سازد. فضای روایت ها از واقعیت به دور است و نویسنده، تماشاگران را به دنیایی پرتاب می کند که واقعیت ها دستخوش تخیل می شوند و جنبه فرا واقع گرایانه به خودشان می گیرند.

از مجموع هشت روایت موجود در “چند روایت مجهول و روزانه”، روایت های یادداشت های روزانه، شما موهای قشنگی دارید، طعم سگ و حرف های قرمز، آنها را از لحاظ نگارشی و اجرایی نسبت به دیگر روایت ها بیشتر می پسندم.

فرا واقع گرایی موجود در نمایشنامه با کارگردانی خوب سروش طاهری و بازی های پر اغراق و متناسب با فضای نمایشنامه از سوی بازیگران تکمیل می شود. سروش طاهری در مقام کارگردان از پس یک نمایشنامه سخت به خوبی برآمده است. هنرجویان و دانشجویان تئاتری بازیگران “چند روایت مجهول و روزانه” را تشکیل می دهند و با بازی های خوب و یکدست آنها، آینده درخشان آنها در عرصه تئاتر قابل پیش بینی است. هر روایت از صحنه های مختلف با خوانش یک قطعه کوچک پاپ متناسب با روایت ها با صدای هامون هاشمی پایان می پذیرد و عمده ترین دلیل استفاده از خواننده برای خوانش قطعات، تسهیل درک روایت ها برای مخاطبان است هر چند که روایات چندان پیچیده نیستند و در صورت عدم وجود خواننده، روایت ها در بستر نمایش به حد کمال روی مخاطبان تاثیر می گذارد. نکته دیگر اینکه خواننده، تماشاگران را به طور کل از فضای نمایش دور می سازد و از آنجاییکه در اغلب روایت ها، دیوار بین بازیگر و تماشاگران شکسته می شود، در وهله اول، مخاطبان با فاصله به تماشای “چند روایت مجهول و روزانه” می نشینند و در وهله دوم، دورسازی بیش از حد تماشاگران از اثر، از اثرگذاری روایت ها می کاهد.

طراحی صحنه و لباس سعید آرین مجد در هر روایت متناسب با روایت است و فضاسازی صحنه ها به درستی برای تماشاگران صورت می پذیرد از اینرو، باید به سعید ارین مجد دست مریزاد گفت.  طراحی گریم دنیا دولت آبادی که این روزها، نمایش “زمان لرزه” را روی صحنه دارد، از دیگر نقاط قوت “چند روایت مجهول و روزانه” است. هادی شجاع حیدری، طراح پوستر و بروشور با یک روبیک ساده معرفی موجز “چند روایت مجهول و روزانه” را انجام می دهد همچنانکه لحن اثر در پوستر قابل مشاهده است و از سوی دیگر، پوستر برای مخاطبان جذابیت بصری ایجاد می نماید.

تئاتر و سینما باید از روایت های خشک اجتماعی فاصله بگیرند و زبان های دیگری را برای عرضه دغدغه های خودشان امتحان کنند همانند آنچه که در “چند روایت مجهول و روزانه” اتفاق می افتد و پیشتر در “بیگانه خوران” صورت گرفت. مشاهده گهگاهی اینگونه نمایش ها، حال آدم را دگرگون می سازد و خاطر نشان می سازد : چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید… سهراب سپهری .

“چند روایت مجهول و روزانه” نوشته شهرام کرمی و به کارگردانی سروش طاهری و با بازی عارفه احمد پور، ریحانه اسماعیلی، رضا ایزدخواه، محسن برغمدی، سعید تقوایی، محمد حسن ثنایی، محمد جاوید، شیما حکیم پور، دنیا حیدری، امیر ارسلان خالویی، سارا خسروی، آوا صدر، نساء عبدالملکی، محمد علی عسگری، الهام قندهاری، کسری محمدی، آرون مزین، سعید مصطفایی، حسین ملامحمدمهدی، علی رضا موسوی، محمدعلی واعظی از ۲۳ بهمن ماه ۱۳۹۶ تا ۱۵ اسفند ماه ۱۳۹۶، ساعت ۱۸ در تماشاخانه شانو روی صحنه خواهد رفت.

سینماخانه / فرزاد جمشیددانایی