نمایش “پیکر زن همچون میدان نبرد” نوشته ماتنی ویسنی یک با ترجمه تینوش نظم جو و به کارگردانی سید کوروش سیدی از ۲ اسفند ماه ۱۳۹۶ در عمارت نوفل لوشاتو (ارغنون سابق) به روی صحنه رفته است.

“پیکر زن همچون میدان نبرد” از دراماتورژی ضعیف رنج می برد؛ حذف، جا به جایی و ترکیب برخی صحنه ها در روند دراماتورژی به درستی صورت نمی پذیرد از اینرو، روایت لکنت پیدا می کند و به رابطه علت و معلولی و فاصله زمانی وقوع اتفاقات خدشه وارد می شود که در نهایت، اثر را از ریتم می اندازد و “پیکر زن همچون میدان نبرد” را به نمایشی حوصله سر بر برای تماشاگران مبدل می سازد. دراماتورژ “پیکر زن همچون میدان نبرد” با حذف برخی صحنه های تاثیرگذار در روایت و تمرکز بیش از حد روی صحنه های حاوی دیالوگ های مربوط به ملیت ها، مخاطبان را به یاد بیانیه های سیاسی می اندازد.

سید کوروش سیدی در مقام کارگردان، آنقدر به طراحی حرکات فرم بها می دهد که از میزانسن دهی مناسب به دو بازیگر اصلی غافل می ماند و میزانسن های بازیگران به ایستایی می گراید که یک نکته منفی به حساب می آید. حضور و عدم حضور گروه حرکت فرم در “پیکر زن همچون میدان نبرد” علی السویه است زیرا پویایی گروه حرکت فرم، فقط میزانسن های ایستای بازیگران را جبران می کند و کاربرد دیگری ندارد. سید کوروش سیدی، تصویرسازی های ساده با بهره گیری از حرکات فرم را با موفقیت به سرانجام می رساند هر چند که میزانسن های دو بازیگر اصلی چنگی به دل نمی زند.

گلاویژ کریمی، بازیگر خردسال “پیکر زن همچون میدان نبرد” روی صحنه بی وقفه می درخشد و تماشاگران را مسحور هنرنمایی خودش می سازد. فریماه مسگرنیا و مریم کیان پیشه، دو بازیگر اصلی فقط ظاهر نقش را برای مخاطبان به نمایش می گذارند و در مجموع، بازیگران نقش های کیت و دورا، دور از انتظار هستند. حسین خانی، محمد پوراکبر و فائزه بهرامی در گروه حرکت فرم در ارائه مناسب خواسته های کارگردان موفق عمل می کنند.

از نکات بارز “پیکر زن همچون میدان نبرد” طراحی گریم مائده کیان پیشه به شمار می رود که باید به وی دست مریزاد گفت. موسیقی حامد ملک به ویژه در صحنه رقص های ملل از قبیل یونانی، بالکان و … به چشم می آید و تسلط وی به موسیقی های ملل را به رخ می کشد. طراحی نور صورت گرفته به وسیله رضا خضرایی دیگر نکته مثبت اثر است.

با جرح و تعدیل مناسب نمایشنامه می توان یک اجرای صحنه ای قابل قبول را به روی صحنه برد؛ موضوعی که در “پیکر زن همچون میدان نبرد”  اتفاق نمی افتد و اهمیت و جایگاه دراماتورژ و دقت در روند دراماتورژی را خاطر نشان می سازد.

“پیکر زن همچون میدان نبرد” نوشته ماتنی ویسنی یک با ترجمه تینوش نظم جو و به کارگردانی سید کوروش سیدی و با بازی فریماه مسگرنیا و مریم کیان پیشه با همراهی گروه حرکت فرم، حسین خانی، محمد پوراکبر و فائزه بهرامی و با حضور بازیگر خردسال، گلاویژ کریمی از ۲ اسفند ماه ۱۳۹۶ تا ۲۲ اسفند ماه ۱۳۹۶، ساعت ۲۱:۱۵ در عمارت نوفل لوشاتو (ارغنون سابق) به روی صحنه می رود.

سینماخانه /  فرزاد جمشیددانایی