کانون نمایش‌نامه‌نویسان و مترجمان نسبت به انتخابات هیئت مدیره‌ی مرکزی خانه ی تئاتر واکنش نشان داد
نمایش‌نامه‌نویسی با نوشتن معنی می‌یابد و نوشتن آئینی دارد و هر آئین آئینه‌ای از فرهنگ و راه و روش اندیشیدن و زیست فردی و اجتماعی و درونی و بیرونی انسان است در هر عصر و اقلیم، و هر آئینی آن‌گاه که به روش‌مندترین شکل ممکن به نگارش در‌آید، نامه‌ای می‌شود برای خویش و دیگران، تا بدان پایبند و پایدار بمانند، نامه‌ای برای بهتر اندیشیدن و بهتر گفتن و بهتر انجام دادن.
متاسفانه بعد از گذشت نزدیک به دو دهه از افتتاح خانه‌ی تئاتر و برگزاری چندین و چند انتخابات هیئت مدیره‌ی اصلی و هیئت مدیره‌های چهارده انجمن و کانون خانه‌ی تئاتر، هنوز و همچنان آئین‌نامه‌ای معقول و مقبول برای برگزاری انتخابات مصوب نشده تا انتخابات متعدد این خانه‌ی گرانقدر بر آن اساس انجام و برگزار شود.
بی‌گمان این از بزرگترین کاستی‌های اساس‌نامه‌ی خانه‌ی تئاتر است و تاکنون آسیب‌های فراوانی را متوجه نحوه‌ی اداره و ادامه‌ی فعالیت‌های آن کرده است. آسیب‌هایی که حرکت رو به جلوی خانه را که همیشه مدنظر بنیان‌گذاران و هیات‌های مدیره‌ی آن در این دو دهه بوده را کند و گاهی دچار خطا کرده است.
شاید یکی از دلایل ایجاد برخی نارضایتی‌ها و اعتراض‌ها به نحوه‌ی عملکرد خانه‌ی تئاتر از سوی برخی اعضا؛ که تعدادشان هم کم نیست و برخی از هنرمندان تئاتر که عضو خانه‌ی تئاتر نیستند، ریشه در نبود آئین‌نامه‌ی انتخابات و آئین‌نامه‌‌های دیگر؛ مانند آئین‌نامه‌ی تغییر اساس‌نامه، بر اساس مقتضیات زمانه است.
اما این دوره‌ی انتخابات خانه‌ی تئاتر به دلیل شرایط خاص و حساسی که برای آن رقم خورده، از جهاتی چند حائز اهمیت و توجه است.
نخستین جهت؛ گفت وگو ی فراگیر بسیاری از دغدغه‌مندان و علاقمندان فعالیت‌های خانه‌ی تئاتر است که چند ماهی است، هرچند بصورت مجازی، در حال انجام شدن است. گفت وگویی که تاکنون در این حجم با محوریت خانه‌ی تئاتر، امری بی‌سابقه و امیدوارکننده و تحول‌خواهانه است.
بی‌شک این گفت‌وگوها نشان‌دهنده‌ی فعلیت‌یافتن خواست‌ها و پرسش‌گری‌هایی است که اگر سمت و سوی منطقی و واقع‌بینانه بیابد، می‌تواند در دوره‌ی جدید انتخاب هیئت مدیره و دوره‌های بعدی راه‌گشا و کارآمد باشد.
جهت دوم که بی‌ارتباط به جهت اول نیست، دگرگونی ناگزیر نسلی در تئاتر و بروز و ظهور نسلی تازه از هنرمندان و فعالان عرصه‌ی تئاتر است که خانه‌ی تئاتر می‌باید پس از نزدیک به دو دهه از فعالیتش، پوست‌اندازی کرده و به نیازهای آن‌ها توجه نماید و بدین‌وسیله زمینه‌ی گسترده‌تری را برای فعالیت‌های خویش فراهم آورد.
جهت سوم؛ در معرض آزمون قرار گرفتن بنیان‌گذاران و پیش‌کسوتان ارجمندی است که خانه‌ی تئاتر را هم چون فرزند جوان خود می‌دانند و حال می‌باید این فرزند را به سوی استقلال و عدم وابستگی هدایت کرده و مسیری تازه را برای آن هموار کنند. بی‌شک این انتخابات با ویژگی‌هایی که خواسته یا ناخواسته پیدا کرده است، آزمونی بزرگ و ماندگار است برای همه‌ی اعضاء و دست‌اندرکاران و فعالان خانه‌ی تئاتر، تا آرمان‌ها، دغدغه‌مندی‌ها و باورشان به گفت وگو؛ به عنوان تنها راه‌حل همه‌ی مسائل و مشکلات را در آن بیازمایند. باشد که همگان از این آزمون بااهمیت، سربلند به‌درآیند و چشم‌اندازی امیدوارانه را برپایه‌ی توسعه‌ی پایدار و ماندگار، برای خانه‌ی خود رقم بزند.
هیئت مدیره‌ی کانون نمایش‌نامه‌نویسان و مترجمان خانه‌ی تئاتر ایران
پنج شنبه ۹۷/۲/۲۰