سه کانون تهیه‌کنندگان، کارگردانان و منتقدان در کمتر از ۲۴ ساعت با اعلام بیانیه‌های جداگانه خواهان ادغام دو جشنواره فیلم فجر شده‌اند.

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در ۲۴ ساعت گذشته سه کانون خانه سینما اقدام به انتشار بیانیه‌ای مبنی بر ادغام دو جشنواره ملی و بین‌المللی فیلم فجر کرده‌اند. این کانون‌ها شرایط کنونی بخش بین‌الملل را نامناسب برای فیلم‌های ایرانی برشمرده‌اند و بر این باورند که در این فرایند فیلم‌های ایرانی دیده نمی‌شوند. برای مثال کانون منتقدان گفته است تفکیک جشنواره موجب «اتلاف هزینه‌های سنگین و ایجاد انحصارگرایی و رانت برای مجموعه‌ای خاص می‌شود که در تعارض با حمیت صنفی و حضور حداکثری اهالی و صاحب‌نظران سینما در این گونه رویدادهای فرهنگی هنری است و نتیجه ثمربخشی نداشته و نخواهد داشت».

البته این کانون غیبت فیلمسازان موفق ایرانی و دیگر کشورها در عرصه بین‌المللی و فقدان نگاه کارشناسانه در انتخاب آثاری که همخوانی لازم با عنوان جهانی این جشنواره داشته باشند، را نیز دلیل دیگر این اعتراض برشمرده‌اند.

کانون کارگردانان نیز بر این باور است که جشنواره جهانی موفق به معرفی هنرمندان به بازارهای خارجی نشده است و تأثیری بر خروجی تولید فیلم در ایران نداشته است. در این نامه نوشته شده است: «بی‌تردید و به‌شهادت علاقه‌مندان سینمای ایران، جشنواره بین‌المللى فیلم فجر با تمام کاستى‌هایش مؤثرتر از جشنواره مستقل جهانی فجر فعلى عمل می‌کرد؛ چون در روال گذشته  نگاه جامعى حاکم بود که تمامى فیلم‌هاى خوب سینماى ایران را برای مخاطبان ایرانی و غیرایرانی به‌نمایش مى‌گذاشت؛ اما به‌نظر می‌رسد جشنواره جهانى فعلى در راستاى تفکرى است که قصد دارد بازار جهانى تنها با بخشی خاص و محدود از سینمای ایران مرتبط باشد و به هر دلیل مثبت و یا منفی، این بازار وسیع با کلّیت سینماى ایران روبه‌رو نشود».

آنچه مشخص است نگاه نویسندگان این نامه‌ها چندان با واقعیتی عمومی و جهانی جشنواره‌ها همخوانی ندارد. در روزهایی که جشنواره فیلم کن برگزار می‌شود، می‌توان این پرسش را مطرح کرد؛ سهم سینمای فرانسه از این جشنواره به چه‌میزان است و کن چه‌کمکی به تولیدات فیلم در فرانسه می‌کند؟ یا اینکه؛ بخش تجاری سینمای فرانسه چه نقشی در جشنواره کن ایفا می‌کند؟

مسئله اصلی در جشنواره فیلم فجر در بخش ملی مسئله بازاریابی داخلی است و تلاش کارگردانان و تهیه‌کنندگان در رسیدن به این جشنواره، صرفاً یافتن بعد رسانه‌ای در جذب مخاطب دوره اکران است؛ در حالی که جشنواره در جهان مفهوم دیگری دارد. در ایام همراهی دو بخش جشنواره، بخش بین‌الملل جایی بود برای پروپاگاندای جشنواره و دعوت از سینمایی که مطلوب آن روزهای مدیریت فرهنگی بود. با جداسازی این رویداد، اهمیت بخش بین‌الملل و البته تفاوت رویکردها نیز عیان شد، برای مثال در کجای دنیا فیلمی همانند «گشت۲» یا «مصادره» در یک جشنواره بین‌المللی اکران می‌شود و حتی مدعی گرفتن جایزه، به‌عبارت دیگر جشنواره ملی فجر یک بازار برای معرفی آثار به بازار داخلی است و در ۳۲ دوره گذشته‌ خود نیز فضایی برای معرفی آثار ایرانی به خارج از کشور نبوده است.

به‌نظر می‌رسد اگر نام برخی افراد میان میهمانان و عنوان‌داران جشنواره جهانی فیلم فجر دیده می‌شد، دیگر خبری از این بیانیه‌ها، آن هم در شرایط امروز منتشر نمی‌شد.

منبع: تسنیم