فیلمساز می کوشد تا دغدغه ای را به تصویر کشد اما به دلایل مختلف و ازجمله مهم ترین آنها فیلمنامه؛ به توفیق چندانی دست نمی یابد. شخصیت ها، روابط و روند روایت داستان با افت و خیزهای بسیاری همراه است و در برخی موارد رنگ و بوی شعار و کلیشه ارتباط مخاطب را با آن دچار مشکل می سازد. نیاز چنین فیلمی پیشی گرفتن از تماشاگر و جامعه ای است که جغرافیای اثر در آن طرح می شود. اما اینجا با فیلمی روبه رو هستیم که در بسیاری موارد عقب تر از اجتماع حرکت می کند. از حیث ساختاری نیز بیش و کم وضعیت به همین منوال است و فیلم فرم خاصی را در بر نمی گیرد. این یک فیلم معمولی و متعارف است که نسبت به تجربه قبلی فیلمساز (داره صبح میشه) گامی به عقب محسوب می شود؛ چرا که نمی تواند تجربه گرایی و نوجویی فیلم اول او را در ذهن زنده نماید.

سینماخانه / حمید عبدالحسینی