امید اولیایی از جمله بازیگران جوانی است که با خود ساختگی، مداومت و پیگیری، تا این جایگاه گام به گام پیش آمده و رشد نموده است.
ویژگی و شاخصه اصلی اولیایی این است که برای هر نقشی که قرار است بیافریند؛ لحظه به لحظه مرارت می کشد و زحمت هر رنج و سختی را به جان می خرد. خود به عینه شاهد بودم در همکاری های مشترکمان چه در تئاتر و چه در زمینه فیلم (کوتاه) به قدری در کارش غوطه ور بود که تا لباس و حتی آکسسوار کاراکتر را نیز خود آماده و مهیا می نمود و در هرجلسه از تمرینات، با مجموعه ای از ایده ها و کنش های خلاقه چه بسا مسیری متفاوت در فرآیند دستیابی به شخصیت را با سخت کوشی طی می کرد.
اما به اعتقاد من آنچه امید اولیایی را بیش از همه این ها در خاطر ماندگار می کند تواضع و فروتنی مثال زدنی اش در تمام این سال هایی است که می شناسم اش. به جد می توانم گواهی دهم که حتی این اواخر که به کارگردانی نیز روی آورده و یا با وجود برگزیده شدن در جشنواره ای تئاتری، باز هم ذره ای تفاوت درنوع برخورد و رفتارش با سال های دورتر پیدا نیست.
امید اولیایی را قبل از یک بازیگر به عنوان یک انسان محترم و با اخلاق می شناسم و برایش تداوم موفقیت و دستیابی به قله های افتخار را آرزو می کنم‌.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی