«گیسوم» نیز یکی از دیگر از خیل فیلم هایی است که با مضمون یافتن والدین توسط فرزند، بارها در سینما و تلویزیون ایران دستمایه قرارگرفته است. اما آنچه تا حدودی این اولین ساخته نوید به‌تویی را متمایز می کند تلاش برای برقراری یک وجه تماتیک مشترک میان کشف هویت خانوادگی و ژنتیک و نیز رسیدن به شناختی فردی در بستر جست و جوی پدرش و در بازگشت به سرزمینش می باشد.
گیسوم همچنین در کوششی قابل اعتنا در صدد است تا از جنبه های بصری و سینمایی نیز غنای ساختاری قابل قبولی را بر بدنه قصه نه چندان تازه اش بدمد و با تلفیق این دو مخاطب را تا پایان همراه سازد که از آن جمله می توان به استفاده از نماهای تاثیر گذار هلی شات به ویژه در فصل پایان بندی اشاره نمود.

حضور گروه دوستان در مجموعه ای چند نفره و شوخی ها و مراودات خاص هر یک که در مقطعی به چالش هایی در روابط میان آن ها نیز منجر می شود یکی دیگر از روش های فیلمساز در طرح خرده پیرنگ هایی موازی ایده اصلی است کما اینکه ممکن است کارکردی تام و تمام نیز نیافته باشد.

سینماخانه / حمید عبدالحسینی