با گسترش رسانه های مجازی به ویژه شبکه های اجتماعی جریان نقد نیز دستخوش تحولات مختلفی گردید که مهمترین آن ورود منتقدان از طیف های مختلف و به تبع آن بالارفتن کمیت نوشته های افراد متنوع بود که هریک با سطوح متفاوتی از دانش به این جرگه پیوستند و آثار خود را در کنار افراد با تجربه در معرض رویت مخاطبین قرار دادند . اگر چه هر منتقدی دارای سلیقه و نگرشی است که به هر اثر از منظر دیدگاه های خود می نگرد و می تواند قرابت و یا افتراقی را در اندازه های مختلف رقم زند اما نباید فراموش کرد که در کنار در نظر گرفتن درصدی از سلایق در موافقت و مخالفت با فیلم بخشی از نقد نیز می بایست در بر دارنده نکات فنی و ساختاری و نگاه های فرمالیستی نیز باشد چرا که سینما در درجه اول یک فن می باشد؛ فنی که اصول و تکنیک های خاص خود را دارا است ؛ بنابراین علاوه بر جنبه های محتوایی و مضمونی که بیشتر می تواند ناظر بر امور سلیقه ای و نگاه های شخصی منتقدین باشد و اساساً مبنایی جهت انتخاب و یا عدم انتخاب یک اثر و بحث و بررسی آن قرار گیرد یا نگاه های مثبت و منفی و مواضع پیرامون آن راپدید آورد؛ پرداختن به وجوه ساختاری و اجرایی یک اثر هم می تواند در بردارنده مباحث فرمالیستی باشد. حال آنکه در آغاز؛ فرم، شکل دهنده یک ایده و خمیر مایه سر و شکل یافتن یک فکر را پایه گذاری می کند تا بعدتر از دل فرم، محتوای یک اثر نیز خودنمایی کند و پیام و حرف یک فیلم مشخص گردد و اگر چنین شود دیگر با محتوایی شعاری و پس زننده روبه رو نخواهیم بود؛ همین فرآیند را می توان به نقد هم تعمیم داد. یک نقد سازنده، پویا و تاثیرگذار نقدی است که در ارکان آن تناسب دلپذیری میان اجزای فرمی، مضمونی و سلیقه ای برخوردار باشد و هیچ یک از آنها بر دیگری رجحان نیابد.

سینماخانه / حمید عبدالحسینی