به بهانه نمایش «هملت» که این روزها در سالن اصلی تالار مولوی به روی صحنه می رود؛ سینماخانه مصاحبه ای با آوا تدین بازیگر نقش اوفلیا در این نمایش داشت.

مختصری از رزومه خودتون را برای مخاطبان سینماخانه بفرمایید.

آوا تدین هستم ۲۵ ساله و دانش آموخته مقطع کارشناسی رشته بازیگری و کارشناسی ارشد کارگردانی از دانشگاه تهران. از سال ۹۳ به طور حرفه ای به عرصه نمایش پا گذاشتم و تا کنون به شکل مداوم در حال تجربه کردن هستم و بسیاری از کارهایم در زمینه تئاتر دانشجویی بوده.

چطور شد که به بازیگری علاقه مند شدید؟ و این دغدغه از کی با شما همراه شد؟

خوب می توان گفت از کودکی این علاقه در من وجود داشت. در نوجوانی جدی تر شد و به کلاس های بازیگری و تئاتر رفتم. در پیش دانشگاهی بطور قاطع انتخاب کردم، هنر خواندم و وارد دانشگاه شدم.

شما در یکی از بهترین دانشگاههای ایران تحصیل کرده اید. چه تفاوتی بین تحصیل در دانشکده هنرهای زیبا و آکادمی های خصوصی و سایر مراکز آموزشی، از نظر شما وجود دارد؟ آیا خروجی کار به محیط آموزشی مربوط است یا عوامل فردی باعث آن می شود؟

قطعاً ترکیبی از همه اینها بازیگر را می سازد و نمی توان بین آنها تفکیک زیادی قائل شد. اما در خصوص این سوال، تفاوتی که من می بینم این است که شما در دانشگاه می توانید گروه پیدا کنید. که این رکن اصلی فعالیت هنری مثل تئاتر است و می توانید در جشنواره دانشگاهی و کلاس های مختلف با افراد و گروههای دیگر، توانایی و آمادگی خود را محک بزنید. آزمون خطا می کنید و آدمهایی که جهان بینی نزدیکتری به شما دارند را پیدا کنید. اما در مورد کیفیت آموزش و یادگیری قطعا نمی توانم نظر محکمی بدهم. یک حسن دیگر دانشکده ما هم، نزدیکی و مجاورت اکثر دانشکده های گروه هنر نظیر موسیقی، معماری، مجسمه سازی و….به یکدیگر بود که ارتباط و همکاری ما را برای ایجاد یک گروه و خلق یک اثر را بهتر و راحت تر می کرد.

آیا بازیگری در مدیوم های مختلف متفاوت است و ارجحیت دارد؟

ارجحیت که ندارد و کاملا شخصی است. اما قطعا تفاوت در جزئیات وجود دارد. اما کلیت بازیگری ثابت است. در واقع هسته ای وجود دارد به نام بازیگری یا همان بازیگر بودن، که این در همه مدیوم ها مشترک است. اما از لحاظ تکنیکی قطعا خواستگاه ارائه نقش و اینکه در چه مدیومی اجرا می شود، متفاوت است. بعضی چیزها واضحتر است مثل زیاد بودن یا کم بودن، قطعا شکل بازی در تصویر به دلیل اینکه کلوزآپ دارید بسیار جزیی تر است ولی در تئاتر ممکن است اصلا اکت یا میمیکی که در تصویر دارید به چشم نیاید در تجربیات تئاتری و تصویری که شخص من داشته ام به این شکل بوده که مثلا در تئاتر، همه چیز حول بازیگر می گردد، و تو به عنوان مثال بازیگر مرکز و شاه صحنه است. اما در تصویر، تو عنصری از میان همه عناصر دیگر موجود در صحنه ای و هرکدام ازینها ویژگی های جذاب خود را دارند.

مکتب و سبک خاصی در بازیگری خودتان قائل هستید که مثلا بگویید، پیرو آن هستید؟ و معتقدید که بازیگر باید یک سبک را دنبال کند یا ترکیبی از آنها می تواند به خلق جذابتری دست یابد؟

خوب و بد که در هیچ سبکی وجود ندارد. در واقع باید ببینیم در چه کار و نقشی قرار هست باشیم و طبق آن تکنیک و سبک خودمان را انتخاب کنیم. اما من به شخصه سعی کرده ام از تجربه انواع سبکها و تکنیک ها نترسم از همه آنها بهره ببرم و به وقت لزوم خرجشان کنم و خودم را محدود سبک و مکتب و تکنیک خاصی نمی کنم. به نظر من بازیگری یعنی جمع آوری آگاهی در همه زمینه ها، موسیقی شنیدن، کتاب خواندن و… و در نهایت استفاده از همه آنها در زمان مقتضی.

بسیار سپاسگزارم که وقت خودتون رو در اختیار سینماخانه قرار دادین، اگه مطلب پایانی دارید، بفرمایید.

ممنون از شما، خیلی خوشحال شدم بابت این مصاحبه و امیدوارم وضعیت بیماری کرونا و سلامت جامعه به حالت عادی برگردد و ما هم بتوانیم دوبار شاهد سالن های مملو از تماشاچی باشیم.

انشاالله… این آرزوی همه ماست. به امید روزهای پر از سلامتی وارتقاء سطح هنر و فرهنگ جامعه مان

تهیه شده توسط گروه گزارش سینماخانه:
سرپرست و دبیر: حمید عبدالحسینی
خبرنگار و گفتگو: آرام نیک بین
عکاس: عرفان بیاتیان
هماهنگی: فراز شیخ حسنی