رفتن به بالا

اخبار سینما، تئاتر و تلویزیون

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳
  • الجمعة ۱۹ رمضان ۱۴۴۵
  • 2024 Friday 29 March

حال و پس از گذشت تقریبا یک قرن از پیدایش سینما در ایران، دریک نگاه کلی به پیکره این پدیده اگرچه ظاهراً وارداتی می توان قوت ها و ضعف های مختلفی را برایش منظور نمود که مقصود این نوشته نیست اما از پس تمام این موارد یک تناقض و سوال بی پاسخ همواره ذهن نگارنده […]

حال و پس از گذشت تقریبا یک قرن از پیدایش سینما در ایران، دریک نگاه کلی به پیکره این پدیده اگرچه ظاهراً وارداتی می توان قوت ها و ضعف های مختلفی را برایش منظور نمود که مقصود این نوشته نیست اما از پس تمام این موارد یک تناقض و سوال بی پاسخ همواره ذهن نگارنده را به خود معطوف نموده و آن این است که چرا علی رغم تمام مشکلات و نابسامانی های اقتصادی سینمای ایران در چرخه تأمین و بازگشت سرمایه و افول مخاطبین (تعداد افراد سینمارو) و مصائب عدم تأمین امنیت شغلی دست اندرکاران و بسیاری دیگر از مشکلات ریز و درشت دیگر به اذعان عوامل اجرایی، مدیران و سیاستگذاران؛ همچنان سینمای ایران تیتر یک بسیاری از رسانه های داخلی و حتی بین المللی است …
در همین سینما هر ماه شاهد حضور یک یا چند فیلم در معتبرترین جشنواره های بین المللی هستیم. ویدئوی یک بازیگر بیمار در خانه سالمندان به سرعت در ابعاد گسترده منتشر می شود و سیلی از واکنش های مختلف را برمی انگیزد. به راه افتادن یک جنبش در محکومیت برخی رفتارها سریعاً در مرکز توجه قرار می گیرد و یا اعتراض یک کارگردان معتبر و کهنه کار در خصوص مشکلات نمایش فیلمش به انجام اقدام فوری منجر می شود و یا اتهام کپی برداری فیلمنامه یک فیلمساز معتبر حتی برای روزنامه های آن سوی آب هم جالب توجه و قابل پیگیری است. به اضافه خبرهای تولید و یا توقیف فیلم یا فیلم هایی و یاخبرهای پروانه ساخت و نمایش و همچنین کشمکش میان نهادهای متولی اداره پلتفرم های نمایش خانگی و…
آیا این حجم از اخبار و رویدادها برای سینمایی که به ویژه بعد از کرونا با مشکلات عدیده مخاطب و فروش رو به رو گردیده متعارف و طبیعی است ؟!
و آیا اینها نشانه ای از افول و یا به اوج رسیدن این سینما است!؟
ریشه ها و چهارچوب های سینمای ایران به سبب وجود افراد ریشه دار کهنه کار و نسل های پیشین و استعدادهای خلاق و نوظهور نسل های پسین و حرکت های فردی و نه جریان های سازمان یافته، دارای عمق و استحکام قابل قبولی است که توانسته این هنر را علی رغم تمام محدودیت ها و بی مهری ها از گردنه های سخت و پرپیچ و خم عبور دهد و همچنان سر پا بایستد. سینمای ایران به مدد نیروی انسانی خود هر بار کوشیده تا در شکل و ساختارهای نو چه در فرم آثار و چه درقالب های پخش و عرضه متأثر از شرایط جهانی گام بردارد و با شرایط جدید تطبیق یابد.
می توان گفت سینمای ایران امروز یک عنصر تک یاخته است که سر سختانه روی پاهای خودش ایستاده و بی توجه به همه کمبود ها، راه خویش را می پیماید.
راهی که گام نهادن بر آن هنوز کور سوی امید را به مخاطبانش نشان می دهد. مخاطبینی که باوجود مطالبات فراوان، هنوز پیگیر فیلم ها و هنرمندان سینمایشان می باشند.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی

اخبار مرتبط

نظرات



آخین اخبار