رفتن به بالا

اخبار سینما، تئاتر و تلویزیون

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳
  • الجمعة ۱۹ رمضان ۱۴۴۵
  • 2024 Friday 29 March

کارگردان «وضعیت زرد ۲» از اقبال مخاطبان از فصل دوم سریال و تصمیم برای ساخت فصل های بعدی می گوید. مجید رستگار کارگردان سریال تلویزیونی «وضعیت زرد» در گفتگو با خبرنگار سینماخانه ضمن اشاره به دلایل اقبال بیشتر مخاطبان به «وضعیت زرد۲» از تصمیم برای ادامه ساخت فصل های بعدی سریال در فرم سریال سیتکام […]

کارگردان «وضعیت زرد ۲» از اقبال مخاطبان از فصل دوم سریال و تصمیم برای ساخت فصل های بعدی می گوید.

مجید رستگار کارگردان سریال تلویزیونی «وضعیت زرد» در گفتگو با خبرنگار سینماخانه ضمن اشاره به دلایل اقبال بیشتر مخاطبان به «وضعیت زرد۲» از تصمیم برای ادامه ساخت فصل های بعدی سریال در فرم سریال سیتکام می گوید.

آنچه در ادامه می‌خوانید مشروح گفتگوی سینماخانه با مجید رستگار کارگردان سریال «وضعیت زرد» است.

  • به نظر می رسد فصل دوم «وضعیت زرد» نسبت به فصل اول با اقبال بیشتری روبرو شده است، اگر اینچنین است علت را چه می دانید؟

فصل دوم از شبکه دو سیما پخش می شود و شاید اگر از شبکه ای که قبلا فصل اول پخش می شد پخش سریال ادامه پیدا می کرد بازهم مخاطب بیشتری داشت. فصل اول شروع قصه است و اصلا چهره شناخته شده ندارد وطبیعتا  باید زمانی به مخاطب بدهیم که این کاراکترها، نوع قصه و فرم سیتکام را پذیرد. فرم سیتکام در ایران هنوز گنگ است سیتکام برگرفته شده از دو کلمه است: situation comedy که به معنای طنز موقعیت است. طنز موقعیت در جهان تقریبا از سال ۱۹۵۰ توسط آقای ویلیام آشر شکل گرفت و قبل تر از آن این نوع دیالوگ نویسی در رادیو های آن زمان متداول بوده و به مرور این سبک را در تلویزیون می آورند به خاطر اینکه کم لوکیشن تر است و این فضا با چند تا لوکیشن روزمره که معمولا همه سر و کار دارند مثل خانه، اداره، رستوران و دانشگاه که مردم بیشتر در ارتباط هستند شکل می گیرد. جلوتر می آید و به سریال هایی مانند فرندز می رسد و ادامه پیدا می کند و ده ها اثر در این سبک کمدی موقعیت ساخته می شود. نوع سبک به دلیل نوع دیالوگ های رفت و برگشتی که کاشتی برداشتی در هر سکانس است خیلی متفاوت است و اتفاقا فیلمنامه پیچیده ای ندارد و آنقدر نیاز به گره و گره گشایی و نقطه اوج و این اتفاقات ندارد و می تواند خطی باشد و  به دلیل این ویژگی ها و راحت و روان بودن مخاطب هم خیلی احساس راحتی می کند در خیلی از کشورهای جهان هم استفاده می شود اما در ایران اینچنین نبوده است.
اگر بخواهیم به لحاظ کم لوکیشن و تک لوکیشن نگاه کنیم آثاری مانند خانه سبز، همسران و آرایشگاه زیبا بوده است ولی آنها به لحاظ متن، نوع کاشت و برداشت ها و دیالوگ های سریع رفت و برگشتی که بین کاراکترها در سیتکام هست، سیتکام نبودند و آنها عملا یک قصه ای را روایت می کنند و صرفا هم کمدی نیست، شاید در برخی لحظات موقعیت کمدی در آنها وجود داشته باشند ولی مدلهایی که سیتکام هستند کاملا موقعیت طنز دارند، فضاسازی و قصه گویی کاملا طنز است و  رفت و برگشت ها به گونه ای است که مخاطب را مدام می خنداند.
فصل اول سریال ما جزء چند اثر سیتکام محض بودیم که در ایران تولید شد که نسخه های قبلی شکست خورده بود مثلا «مردم معمولی» از گزینه هایی بود که همزمان با ما پخش می شد از لحاظ بودجه شاید کل بودجه ما به اندازه یک قسمت آن سریال هم نبود. معروفترین چهره هایی که داشتیم در فصل اول مهران رجبی و امیر غفارمنش بودند البته هدف ما استفاده از چهره نبود سیتکام اگر توجه کرده باشید قاعده اش این است که اصلا چهره نمی آورند شاید در برخی قسمت ها و فصل های جلوتر به عنوان مهمان از چهره استفاده کنند.

با توجه به شکست ها و اتفاق هایی که دور و برمان میدیدم ریسک برزگی بود که دنبال فرم سیتکام بودیم. ولی برایمان مهم بود که سلبریتی در کارمان نباشد از روز اول یکی از اهداف تولید سریال این بود که با هر بودجه ای سلبریتی نداشته باشیم. از برخی چهره های نوستالژیک دوست داشتنی مثل اصغر سمسارزاده، مهدی فقیه و خسرو احمدی که کمتر آن را می بینیم استفاده کردیم.

چرا که ما سه دهه است فقط از اعتمادی که در یک دهه شکل گرفته و سی چهل بازیگر طنز درجه یک بیرون آمده اند، بهره می گیریم و سالهای سال تلویزیون و سینما و تئاتر هم از آن بازیگران استفاده می کنند یک جایی نیاز است که با بازیگران جدید و تازه نفس معرفی شوند.  در حوزه تئاتر و جوانانی که فعال هستند ظرفیت خیلی بالایی داریم و حجم بازیگران زیادی که هنوز منتظر فرصت دیده شدن هستند.

این نوع سبک هنوز در ایران جا نیفتاده کمتر مخاطب حاضر است قبول کند چهار تا جوانی که تا حالا ندیده است را دنبال کند مثلا مهران غفوریان و رضا عطاران تیک های طنزشان معلوم است و با کوچکترین حرکت آنها مخاطب می خندد. حالا یک بازیگر معمولی باید حداقل ده قسمت زمان ببرد که استایلش به مخاطب معرفی شود. ما در فصل یک ساعت هفت پخش می شدیم که زمان مناسبی نبود و تعداد قسمت کمی در فصل اول داشتیم و مخاطب تا ارتباط برقرار کرد پایان سریال بود. این سریال بودجه ای از جایی نداشت و بعد از اینکه ساخته شد خیلی ها دنبالش بودند. بعد از ساخت فصل اول فصل های دیگر پیش خرید شد.

در این شرایط با سختی های زیادی مواجه بودیم تهیه‌کننده تصمیم گرفتند با توجه به دغدغه ای که  داشتند و با توجه به موضوعات روزی که آن زمان مطرح بود هر طور شده کار را بسازند، به لطف ایشان و اعتماد خوبی که به ما داشتند این اتفاق افتاد و فصل اول تولید شد و فصلهای بعد هم بلافاصله سفارش دادند. در فصل اول به دلیل محدودیت بودجه به لحاظ کیفی مجبور بودیم خیلی موارد را صرف نظر کنیم. مثلا در قاب بندی ها مشکل داشتیم به لحاظ دکور مسائل مختلفی داشتیم و  دوست داشتم تمام دکورها پرتابل باشه  ولی به دلیل مسائل مالی نتوانستیم این اتفاقات را رقم بزنیم و آنچه که میخواستیم در فصل اول صد درصد اتفاق نیفتاد.

اما در فصل دوم  با توجه به پیش زمینه ذهنی مخاطب برای پذیرش شخصیت هایی که داشتیم خدا رو شکر قصه ها بهتر شد، دو دوربین کردم،  شرایط فیلمبردار هایمان بهتر شد، در میزانسن و دکوپاژ ها تغییرات زیادی داشتیم چون قصه به سمت سریال رفت.
نکته ای هم در مورد سیتکام یادآور شوم. سیتکام در کل جهان از خنده های زنده یا صدای خنده های ضبط شده استفاده می کند برای نشان دادن صحنه های طنز. ما خیلی فضاها را ایرانیزه کردیم یکی از پیشنهاداتم این بود که به  جای خنده ها از موسیقی و موتیف های طنز استفاده کنیم این موسیقی و موتیف های طنز جانشین خنده ها شد مثلا جایی که سوژه گاف می دهد یک موتیف طنز پخش می شود و این موتیف ها به نشان دادن لحظه طنز کمک می کند، که فکر می کنم جواب هم داد. مخاطب ایرانی را اگر مجبور به خندیدن کنیم نمی خندد زیرا که مخاطبان ایرانی به شدت طناز هستند که در فضاهای ایسنتاگرامی هم خلاقیت و طنازی آنها دیده می شود.

در وضعیت زرد ۲ سعی کردیم ضمن فرم سیتکام را حفظ کرده ولی سریالی تر باشد. در این فصل ما تعدد فضا و لوکیشن داشتیم که خیلی به فضاسازی و کارگردانی کمک کرد و مخاطب هم حس بهتری داشت و زمان هر قسمت هم از حدود ۳۰ دقیقه به ۴۵ دقیقه تا یک ساعت تغییر کرد. این موارد تغییراتی بود که ما در فصل دوم داشتیم و از سیتکام محض به سریال سیتکام آمدیم به این دلایل فصل دوم پر بیننده تر بود. فصل دوم در زمان مناسب هم پخش می شد و با اینکه تبلیغات خیلی کمی داشتیم با اینحال توانست مخاطب خودش را به دست بیاورد.

  • سریال درون مایه طنز سیاسی دارد، چه میزان دستتان باز بود و با محدودیت ها و ممیزی های خاصی مواجه بودید؟

گروهی که نویسندگی سریال را می کنند سالهای سال در شرایط مختلف طنزپردازی بودند و همیشه در خطی بودند که اگر تندتر بنویسند ممیزی می خورند و چنانچه کندتر بنویسند ضربه لازم را وارد نمی کند. این چالش ها را آقای شهبازی عزیز و تیم نویسندگان در باشگاه طنز نویسی داشته اند و می دانستند چگونه بنویسند که روی خط قرمز قدم بزنند و از آن عبور نکنند.
در هر صورت اعتراض معمولا هست مثلا در قسمتی به لهجه یک شهرستان برخورده بود یا به یک کمپین حیوانات از حیوانات برخورده بود و به کمپین معلولین شاید به خاطر یک کلمه نادرست بازیگر برخورده بود.  از این داستان ها در طول دو فصل زیاد داشتیم به هر حال هر کسی که نقد فرهنگی اجتماعی سیاسی می کند با این موارد مواجه است و  ممکن است به طیف خاصی بر بخورد. یا در برخی بخش ها که به مسائل شرعی پرداختیم تقریبا طیف وسیعی از روحانیون راضی بودند و می گفتند مسائل را شیرین بازگو کردید و مخاطب جذب می شود ولی به هر حال تعدادی هم بودند که انتقاداتی وارد می کردند.

در فصل اول آقای فروغی حمایت کردند و شاید اگر حمایت ایشان نبود نصف سریال حذف می شد. به هر حال ممیزی های مختلفی به دلیل مسائل سیاسی مطرح بود ولی آقای فروغی و آقای بامروت نژاد خیلی محکم ایستادند برای اینکه بتوانند قانع کنند و بدون کم و کاست سریال پخش شود.

در این فصل هم شوخی های سیاسی داشتیم ولی چون اوایل دولت جدید بود و در آن دوران نوشته شد برخی مسائل امروز مطرح نیود مثلا اتفاقات اخیر گرانی ها و مواردی از این دست مطرح نبود و به آنها ورود نکردیم ولی شاید در فصل سوم به این مباحث بیشتر بپردازیم.  بیشتر در حوزه اجتماعی، ازدواج آسان، فرزند آوری، مافیای ورزش و مسائل مختلف از این دست را در این فصل بازگو کردیم.  در فصل دوم گستره مسائل بیشتر بود و فضای سریال خانوادگی تر و کاراکترها بیشتر شد و از سه چهار لوکیشن به هشتاد نود لوکیشن مختلف تبدیل شدیم و این گستردگی، اجازه پرداخت موضوعات بیشتری به ما داد. در مسائل مختلف نقد داشتیم به عنوان مثال  انتصاب مسئولین که مثلا فردی را از محیط زیست به مدیریت تئاتر منصوب می کنند این مسائل را نقد کردیم و سعی کردیم نقد سازنده داشته باشیم.

مجید رستگار کارگردان سریال «وضعیت زرد»

  • در مورد انتخاب بازیگران تازه کار که گاها در حوزه تئاتر توانمند هستند لطفا بیشتر توضیح دهید

برای انتخاب بازیگران فراخوانی زدیم که حتی از شهرستان هم گزینه داشته باشیم که هم به عنوان کاراکترهای اصلی و هم شخصیت فرعی بتوانیم استفاده کنیم ولی فصل اول به دلیل مسائل بودجه نمی توانستیم موقعیتی ایجاد کنیم که منظم این موارد را دسته بندی کنیم که بتوانیم مدیریت و استفاده کنیم. ولی در فراخوان اولیه که برای چهار بازیگر اصلی اعلام کردیم تعداد زیادی بازیگر مختلف را به لحاظ  نوع چهره، بازی هایی که ارائه دادند و تیپ های مختلفی که نیاز داشتیم محک زدیم و رسیدیم به چهار بازیگر. که حتی چندین بار جابجا شدند مثلا بازیگر آرش یکبار نقش سعید بود و بعدا تغییر کرد و اتفاقا تغییر درستی بود و بعدا آقای زین العابدین تقی پور نقش سعید را بازی کرد. بعد از انتخاب این بازیگرها دوماه و نیم تمرین داشتیم تا به کاراکترها برسیم. در این دو ماه و نیم تقریبا هر روز جلسه و تمرین داشتیم و شخصیت پردازی می کردیم تا برسیم به این چهار نفر که در این دو فصل هر روز خدا رو شکر بهتر شدند.

  • این چهار نفر در فصل های مختلف ثابت هستند؟

در تمام مدل های سیتکام و حتی سایر سریال های کمدی معروف معمولا با چند تا بازیگر اصلی به صورت ثابت ادامه پیدا می کند مگر اینکه برای بازیگری اتفاق خاصی بیفتد که بخواهد از سیستم خارج شود. ولی سریالی مثل فرندز و بیگ بنگ تئوری  بعد از فصل های طولانی بازیگران ثابت هستند فقط ممکن است چند بازیگر اضافه شود. در فصل های دیگر سریال ما هم مثلا ممکن است آرش همسردار شود یا همسر و فرزند سامان کزازی نمایش داده شود ولی داستان اساسا حول این چهار شخصیت محوری است.

  • با توجه به اینکه در مقابل دوربین از افراد جوان و تجربه اولی استفاده کردید آیا انتخاب عوامل پشت صحنه هم بدین صورت بوده است؟

 کم تجربه فکر می کنم عبارت مناسبی نیست، گروهی بودیم که جوان بودیم ولی کم تجربه نبودیم. مثلا بنده حدود بیست سال است درحوزه هنر فعال هستم از هفده سالگی شروع کردم و الان حدود سی و هفت ساله هستم. از تصویربرداری شروع کردم و با انواع دوربین ها کار کردم و به عرصه تدوین ورود کردم و رشته تحصیلی ام تدوین سینما است و بعد جلوه های ویژه بصری، کارگردانی دیجیتال و بعد به حوزه کارگردانی وارد شدم. پله پله کار کردم و حدود هفت هزار اثر در حوزه های مختلف کار کردم یا به عنوان تصویربردار،تدوین گر یا کارگردان. هم جوایز داخلی و هم بین المللی دارم ولی به عنوان یک فرد شناخته شده نیستم.  یا گروه تصویربرداری آقای سبحانی از افرادی است که کارهای خیلی خوبی در حوزه مستند داشته است و چندین کار کوتاه و نیمه بلند کارگردانی کرده است و در حوزه  تصویربرداری درجه یک است. بقیه عوامل نیز به همین صورت بود بچه های نخبه ای انتخاب شدند که فرصت نشان دادن خودشان نبوده است. طراح صحنه آقای مهدی سعیدی که با تجربه هستند یا آقای سیوان محمودی به عنوان دستیار و مدیر صدابرداری تجربیات زیادی دارد. برای همین از عوامل درجه یک و توانمندی استفاده شد که منتظر بودند به آنها اعتماد شود که آقایان بامروت نژاد و ملکی در فصل اول و دوم به ما اعتماد کردند و ماحصل کار خداروشکر خیلی خوب بود. 

  • با توجه به آثار قبلی شما مانند مستند عابدان کهنز و توجه به ارزش ها که در «وضعیت زرد» هم دیده می شود، این توجه و نگاه به ارزش ها از کجا ناشی می شود؟

«عابدان کهنز» مستندی است که در گیشه حدود سیصد میلیون فروش کرده است. به عنوان مستند چند مستند به خاطر دارید که این میزان فروش کرده باشد. در همان روزهای اول اکران در سال ۹۶ شصت میلیون تومان فروش کرد. در ۶۰ اکران مردمی که بلیت فروشی اختیاری بوده است آن میزان فروش کرد و بعد هم از طریق سایت و دی وی دی در مجموع حدود ۳۰۰ میلیون فروش داشت.

ورای همه اعتقادات اگر مقداری عرق وطن پرستی داشته باشیم این انسان ها، انسان های خیلی بزرگی هستند، هشت سال دفاع مقدسی که داشتیم، مدافعان حرمی که نه فقط برای دفاع از مملکت بلکه برای دفاع از مظلوم رفتند و برای نجات انسان های بیگناهی که در جدال با حماقت های یکسری افراد تندرو قرار گرفته بودند و عملا برای دفاع از مظلوم جنگیدند و نهایتا برای دفاع از کشور خودمان، مرحله ای بود که باید دیواری کشیده می شد. ما دو نمونه آن را چند سال پیش دیدیم حمله به نیروهای مسلح در رژه ارتش در جنوب کشور و حمله به ساختمان مجلس. آن زمان چقدر سلبریتی ها هم از سردار سلیمانی و مدافعان حرم تقدیر و تشکر کردند. این اتفاقات نشان می دهد باید همه ما قدردان رزمندگان و مدافعان حرم باشیم و جایگاه آن ها اهمیت ویژه ای دارد. اگر الان ما با همه مشکلات در آرامش هستیم و امنیت مرزی داریم باید به این ببالیم و من خودم را مدیون می دانم و جزیی از اعتقادم هست که اگر تمام عمرم بتوانم برای این عزیزان کار بسازم این کار را انجام می دهم. اگر کاری می سازم مسلما با اعتقاد قلبی است. کاری که شهید سلیمانی و ایثارگران دفاع مقدس انجام دادند باید تا آخر عمر مدیون آنها باشیم و و بخشی از دغدغه ما این باشد که بتوانیم ارزش ها و زحمات آنها را یادآور باشیم.

  • فصل دوم چند قسمت پخش خواهد شد؟

در مجموع ۲۸ قسمت است البته بیشتر هم می توانست باشد و فکر می کردیم ۳۰ قسمت هم باشد ولی خوب به محرم خوردیم و مجبور شدیم قسمت ها را کوتاه کنیم تا در زمان مورد نظر تمام کنیم

  • فصل سوم را هم خواهید ساخت؟

بله، مثلا پایتخت ۱ که ساخته شد با وجود استفاده از بازیگران خیلی خوب آنطور که باید دیده نشد اما از فصل دو و فصل سه خیلی خوب و دیده شد. با اینکه آن همه چهره داشت، قصه خوبی داشت و کارگردان شناخته شده اما فصل اول خیلی دیده نشد اما در فصل های بعد کاراکتر ها هم رو پیدا کردند، به لحاظ لحن و بیان و شوخی ها بهتر شد و فصل به فصل بهتر شد و اگر ۱۰ فصل دیگر هم بسازند خودم پایتخت را می بینم. ما هم در این دو فصل تازه شخصیت ها جا افتاده و مخاطب بیشتر همذات پنداری می کند و  آنها را به عنوان شخصیت های طنز بیشتر می پذیرد و اینکه حالا در حال شکوفا شدن است حیف است که ادامه پیدا نکند و می تواند مجموعه خوبی در کنار مجموعه های خوبی مثل پایتخت و ساختمان پزشکان باشد.

  • چه زمانی فکر می کنید تولید فصل بعد را شروع خواهید کرد؟

در حال ایده پردازی هستم و زمان فعلا مشخص نیست.

  • تیتراژ پایانی سریال و همکاری با محمد معتمدی چگونه شکل گرفت؟

به نظرم اتفاق خوبی بود، هرچند در ابتدا از نظر خودم ریسک بود و این پیشنهاد از سمت تهیه کننده و آقای صفایی بود که یک کار فاخر را تهیه کنند هرچند به لحاظ طنز با فضای کار متناسب نباشد. ولی مبنای شعر با محتوای فیلم همخوانی دارد و به نوعی سیر تلاش سعید کاظمی برای رسیدن به هدف، زمین خوردن و تلاش ها در شعر نهفته است. هر چند شعر حماسی است و از فضای طنز دور است ولی به نظرم اثر ماندگاری با ترانه ای از محمد مهدی سیار و موسیقی حبیب خزایی فر و با صدای محمد معتمدی تولید شد که می شود سالها استفاده کرد.

در انتها از تهیه کننده پروژه آقای بامروت نژاد در فصل یک و آقای ملکی در فصل دوم که ناظر کیفی دو فصل هم بودند بابت اعتمادی که ما کردند تشکر می کنم و فکر می کنم جواب اعتمادشان را گرفتند. از همه تیم وضعیت زرد که با جان و دل کار کردند از صدابردار تا تصویربردار و سایر عوامل تشکر می کنم و امیدوارم فصل جدید هم بتوانیم کار بهتری را ارائه کنیم.

سینماخانه/ حامد بهجتی

 

اخبار مرتبط

نظرات



آخین اخبار