رسول صدرعاملی بعد از تهیه کنندگی فیلم شنای پروانه، این بار تهیه کنندگی فیلم «جنگل پرتقال» و یکی دیگر از کارگردانان فیلم اولی را بر عهده گرفته است. صدرعاملی چه در قامت کارگردان و چه تهیه کننده، دغدغه اجتماعی داشته و با زبانی متین که دل می نشیند؛ و پیش از دیگر فیلمسازان حرف های نسل جدید را می زند.

آرمان خوانساریان در قامت کارگردان، قصه یکی از دانش آموختگان دهه شصتی دانشگاه تنکابن را روایت می کند که پس از ۱۵ سال به محل تحصیل خود بازگشته و علاوه بر مواجه شدن به گذشته خود با دانشجویان نسل جدید نیز برخورد می کند. داستانی که بخش هایی از آن برای هر یک از دانشجویان دهه ۶۰ کاملاً اشنا است و اکر خود تجربه نکرده باشند؛ در میان دوستان و آشنایان خود روایت های مشابهی را می توانند یاد کنند.

«جنگل پرتقال» درامی شیرین است که در عین اینکه بسیاری از تلخی ها و نابهنجاری های نسل گذشته و حال را بیان می کند؛ اما بر دل و جا مخاطب می نشیند. خوانساریان با بردن داستان فیلم به خارج از تهران و شهرستان تنکابن و به تصویر کشیدن سکانس های زیبا در دل طبیعت شمال کشور باعث می شود که بیننده خستگی شهری را برای ساعتی فراموش کند.

در کلام آخر می توان گفت که «جنگل پرتقال» حال خوبی دارد و تماشگر پس از ترک سالن می تواند برای مدتی هر چند کوتاه به برخی سکانس ها و عینت های آن در پیرامون خود و جامعه بی اندیشد.

سینماخانه / ا.ش شهابی