به گزارش سینماخانه و به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی سیما، مجموعه «چی شد که این رنگی شدم» در فصل اول خود در قالب ۵۲ قسمت با بهره گیری از فضاهای فانتزی و طنازانه سعی خواهد داشت تا والدین را در راستای  کنترل و مدیریت احساسات و هیجانات رفتاری کودکان راهنمایی کند.فرخ یکدانه تهیه کننده، کارگردان در ارتباط با ایده اولیه مجموعه «چی شد که این رنگی شدم؟!» گفت :از آنجا که دل مشغولی جدی من در دو دهه گذشته و در عرصه تولید آثار پویانمایی ساخت مجموعه انیمیشن های آموزشی برای گروه سنی کودک و خردسال بوده بنابراین در تولید این مجموعه نیز همان مسیر قبل را طی خواهم کرد. البته با توجه به‌ آن که در آثار خود همیشه سعی داشته ام فاکتورهای آموزش، بر اساس رویکردهای روانشناسی و تربیتی مخاطب هدف، یعنی گروه سنی کودک و خردسال ثابت باشد و تغییری نکند، اما تمام توانم را به کار بسته ام تا در تولید هر کدام از مجموعه ها به لحاظ تکنیک، موضوع و سبک بصری تجربه ی متفاوتی را رقم بزنم. همچنین در ادامه ی این روند، در ایده ی اولیه مجموعه «چی شد که این رنگی شدم؟!» نیز تلاش  کردم تا مسیر ساخت این پویانمایی نیز بر اساس رویکرد هایی که در سایر مجموعه ها از آنها بهره گرفته شده پیش بروم.

وی افزود: محور اصلی این برنامه کمک به شناخت، کنترل و بیان احساسات و هیجانات  خردسالان است. مهارتی که کمک می کند آنها بتوانند رفتارهای درست و سازنده ای با اطرافیان و خصوصا گروه همسالان داشته باشند و بازخوردهای متقابل آنها برایشان قابل درک باشد. در واقع از آنجا که اکثر خردسالان به دلیل عدم شناخت کافی نسبت به احساسات خود نمی دانند که در مقابل محرک هایی مثل موقعیت های تجربه نشده یا رفتارهای دیگران چه واکنش هایی باید داشته باشند از این رو ناخودآگاه در مواجه با برخی محرک‌ها عملکردهایی چون جیغ کشیدن، منفعل شدن، قایم شدن، بهم ریختن وسایل، قهر کردن و…را از خود نشان می دهند که باعث قضاوت شدن، برچسب خوردن یا برخوردهای متقابل اطرافیان با آنها می شود. البته با آموزشی که هدف این برنامه است خواهیم توانست تا حدی پر رنگی برخی از این مسائل را کم رنگ نماییم.

یکدانه در ارتباط با مخاطبان این مجموعه بیان کرد: علاوه بر خردسالان، والدین از دیگر مخاطبان مهم این اثر هستند زیرا پدرو مادرها با شناخت احساسات فرزندان خردسالشان نه تنها خواهند توانست دلیل رفتارهای غیرمنطقی و خارج از کنترل آنها را درک کنند بلکه قادر خواهند بود رفتارهای سازنده ای را در این خصوص پیشه کرده و در امر آموزش موثرتر عمل کنند. همچنین در کنار این بحث یکی دیگر از اولویت های جدی این مجموعه، فرهنگ سازی به منظور فراهم آوردن فضای لازم در خانه به جهت، تحرک و بازی کودکان توسط بزرگترها است. در واقع چون در زندگی شهری و امروزی بچه ها عموما در واحدهای آپارتمانی زندگی می کنند که با وجود مساحت محدود با مبلمان و وسایل تزیینی نیز پر شده و جایی برای تحرک، آنچنان که باید، وجود ندارد به گونه ای که کودکان مجبور هستند به بازی های نشستنی، تماشای تلویزیون، سرگرمی دائمی و یا بازی های رایانه ای سوق یابند. براساس‌ این موضوع در ساخت «چی شد که این رنگی شدم» تلاش شده تا پیشنهادهایی کارآمد برای جابجایی وسایل خانه به منظور ایجاد فضای کافی و کاهش موقعیت های خطرناک به والدین ارائه شود.

وی ادامه داد: داستان های این مجموعه در خلال سرگرمی سازی، یک سری نکات آموزشی را نیز انتقال می دهد و این روند با چاشنی فانتزی، اغراق، طنز، انواع خلاقیت های بصری، موسیقی و بازی های کودکانه همراه خواهد بود. استفاده از بازی های حرکتی در این مجموعه، یکی از روش های ایجاد الگوی سالمِ بازی برای مخاطب خردسال است (در مقابل بازی های رایانه ای) که هم نیاز به جابجایی و تحرک را تامین می کند، هم رقابت گروهی را می آموزد و ضمن درگیر کردن تمام حواس تمام ، به تنظیم گری زیستی نیزکمک می نماید.

ایشان در ارتباط با ساختار داستانی و شخصیتی این پویانمایی گفت: سامین پسربچه ای ۴ ساله و قهرمان داستان است که در هر قسمت سعی می کند به کمک منطق کودکانه اش با چالش های ساده ی دنیای اطراف برخورد کند ولی همیشه نمی تواند موفق گردد و همین امر او را دچار احساساتی می کند که برایش ناشناخته هستند. او به همراه مخاطبین هم سن و سالش در داستان ها در موقعیت هایی قرار می گیرد تا تجربه ی لازم را در شناخت و بیان احساسات و کنترل رفتارش به دست آورد. حضور خواهر کوچک سامین، دوست همسن او، پدر و مادر، عروسک مورد علاقه اش و حتی راوی در ایجاد شرایط چالش برانگیز و در نهایت سازنده برای او موثر هستند.

کارگردان و تهیه کننده «چی شد که این رنگی شدم» اظهار داشت: جدا از قصه گویی و شخصیت پردازی جذاب که می تواند عامل ارتباط مخاطب با شخصیت باشد، در این اثر مانند اکثر تجربه های گذشته از مشاوره محققان و متخصصان روانشناسی تربیتی کودک استفاده شد که تا بتوانیم در حد بسیاری نگاه به شخصیت اصلی داستان، که نسبت به شناخت احساساتش بی مهارت است و چالش هایی که به این دلیل برایش پیش می آید را واقعی کنیم. البته تمامی موقعیت ها، رفتارها، مشکلات، روش های حل مسئله، بازی های آموزشی و… در مجموعه ی «چی شد که این رنگی شدم؟!» با راهنمایی و همفکری مشاورین تربیتی و با تجربه انتخاب شده و از این رو یقینا این انیمیشن، ماجراها و شخصیت هایش برای مخاطب خردسال ملموس، باورپذیر و آموزنده خواهند بود.

وی درباره مدت زمان تولید این مجموعه بیان کرد: تولید مجموعه تا بیش از دو سال و نیم دیگر ادامه خواهد داشت و بر اساس برنامه ریزی،  بخشی از آن تا نیمه ی تابستان ۱۴۰۲ آماده ی پخش خواهد شد.

این انیمیشن در فاز اول در ۵۲ قسمت ۷ دقیقه ای و با فرمت ۴K در حال ساخت است و قطعا آموزش انواع مهارت های رفتاری، حرکتی و فرهنگی از موضوعاتی هستند که در خلال داستان ها مورد توجه قرار گرفته اند و به هر بهانه به آنها پرداخته شده تا به نوبه خود باعث رشد مخاطب خردسال، در عرصه های مختلف باشیم.

وی در پایان گفت: تکنیک انیمیشن «چی شد که این رنگی شدم؟!» تلفیقی است واز تصویرسازی دوبعدی به عنوان پس زمینه و کاراکترهای سه بعدی کامپیوتری که پیش از این در مجموعه ی «دانشمندان بزرگ» از آن استفاده شد، بهره گرفته ایم همچنین بخش های مجزای این پویانمایی با تکنیک کات اوت انیمیت می شوند.