- شنبه 13 بهمن 1403 - 16:29
- کد خبر : 163516
- سینمای ایران » یادداشت ها

رگهای آبی به کارگردانی جهانگیر کوثری روایتی سینمایی از زندگی فروغ فرخزاد است که با انتخاب سوژهای جسورانه، تلاش دارد تصویری از شخصیت و دوران زندگی این شاعر معاصر ارائه دهد. فیلم از نظر فضاسازی، طراحی صحنه و موسیقی متن سعی کرده حس و حال آن دوران را تا حدی بازآفرینی کند که تا حدودی […]
رگهای آبی به کارگردانی جهانگیر کوثری روایتی سینمایی از زندگی فروغ فرخزاد است که با انتخاب سوژهای جسورانه، تلاش دارد تصویری از شخصیت و دوران زندگی این شاعر معاصر ارائه دهد. فیلم از نظر فضاسازی، طراحی صحنه و موسیقی متن سعی کرده حس و حال آن دوران را تا حدی بازآفرینی کند که تا حدودی موفق بوده است. بازی باران کوثری هرچند احساسی و پر تلاش است، اما به دلیل عدم شباهت چهره و سبک بازی او با فروغ، باعث شده مخاطب چندان با این انتخاب همذاتپنداری نکرده و شخصیت باورپذیری ارائه نشده است.
تصویربرداری فیلم در برخی صحنهها چشمنواز است، اما در کل از نظر بصری، میتوانست با زوایای خلاقانهتر و میزانسنهای قویتر، تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد. روایت داستان در برخی بخشها دچار عدم انسجام است و بین زندگی شخصی و حرفهای فروغ در نوسان قرار دارد، بدون اینکه به درک عمیقی از شخصیت او برسد. پرداخت کم به اشعار و اندیشههای فروغ یکی از ضعفهای اصلی فیلم محسوب میشود، زیرا به جای تمرکز بر جنبههای ادبی و تأثیرگذاری او، بیشتر به زندگی خصوصیاش پرداخته شده است و مخاطب با حرفه شاعرانه فروغ کمتر مواجه می شود.
ریتم کند در برخی بخش ها باعث شده که فیلم در مقاطعی کشدار و خستهکننده به نظر برسد. هرچند رگهای آبی اثری است که میتوان آن را به عنوان روایتی متفاوت از زندگی این شاعر نام برد ولی در نهایت مخاطب علاقه مند فروغ که به تماشای فیلم می نشیند در مجموع با دستی پر سالن را ترک نمی کند. «رگ های آبی» فیلمی بی فروغ درباره فروغ است.
سینماخانه/ حامد بهجتی
نظرات