- دوشنبه 15 بهمن 1403 - 10:08
- کد خبر : 163796
- سینمای ایران » یادداشت ها

فیلم می خواسته پرتره ای از یک شهید باشد اما بیشتر از اینکه به کاراکتر نزدیک شود و خود علی هاشمی و مرام و مسلک اش را به تصویر بکشد به دنبال تمرکز به عملیات و نحوه شناسایی و کسب اطلاعات لازم برای انجام آن است. سکانس ابتدایی و اجرای دانش اقباشاوی که شهادت همرزمان […]
فیلم می خواسته پرتره ای از یک شهید باشد اما بیشتر از اینکه به کاراکتر نزدیک شود و خود علی هاشمی و مرام و مسلک اش را به تصویر بکشد به دنبال تمرکز به عملیات و نحوه شناسایی و کسب اطلاعات لازم برای انجام آن است. سکانس ابتدایی و اجرای دانش اقباشاوی که شهادت همرزمان علی هاشمی در مقابل چشمان او را نمایش می دهد تاثیر گذار از کار درآمده اما در ادامه چنین ریتم پویا و امیدوار کننده ای جای خود را به توقف و ایستایی می دهد و ماندن بر طرح ریزی عملیات می دهد و مخاطب را از همراهی با کاراکتر پس می زند. می توان گفت اقباشاوی که خود نویسنده فیلم هم هست بیش از آنکه درگیر فیلمنامه باشد؛ تمام توان خود را معطوف ساخت اثر کرده و دستاوردهایی نظیر فیلمبرداری و بازی بازیگران هم برایش به همراه داشته اما در مجموع با کلی منسجم روبه رو نیستیم و پایان بندی فیلم به خوبی موید این نکته است که هم می توان آن را پایان تلقی کرد و هم می توان گفت چرا باز هم ادامه نمی یابد.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی
نظرات