رضا کیانیان در یادداشتی که همزمان با زادروزش برای ایران نوشته، آورده است: در زندگی‌ام قبل از انقلاب را دیده‌ام، مبارز بوده‌ام، زندان رفته‌ام، انقلاب را دیده‌ام، جنگ را دیده‌ام، محاصره اقتصادی را دیده‌ام، گرسنگی کشیده‌ام، تحریم دیده‌ام و حالا باز یک جنگ دیگر … همه اینها را گذرانده‌ام، این را نیز می‌گذرانم.

وی افزود: همچنانکه در سکانس پایانی فیلم «پاپیون» استیو مک کویین که خود را به دریا می‌اندازد، فریاد می‌زند حرامزاده‌ها! من هنوز زنده‌ام! ما نیز رو به تجاوزگران می‌گوییم حرامزاده‌ها ! ما هنوز زنده‌ایم!

کیانیان تاکید کرد: ای ایران! کشورم! دوستت دارم! تو را که در طول هزاران سال عمر پربرکت و پربارت بارها جنگ را تجربه کرده‌ای، حملات وحشیانه دیده‌ای، به خاک و خون کشیده شده‌ای اما باز از خاکستر خود برخاسته‌ای، نیرومندتر از قبل. باز هم برخواهی خاست. من ایرانی‌ام، از نسل ققنوسم، برخواهم خاست.

وی ادامه داد: یادمان باشد ایران بوده و هست و خواهد بود اما کشوری که به ما حمله کرد، نبوده، سنش از سن من کمتر است. ما به امید زنده‌ایم و با امید ادامه می‌دهیم. امید، راز ماندگاری ماست‌. اندکی صبر، سحر نزدیک است.