به گزارش سینماخانه؛ ندا مقصودی، بازیگر با سابقه تئاتر، سینما و تلویزیون که فعالیت هنری خود را از نوجوانی آغاز کرده و حدود سی سال سابقه بازی در عرصه‌های مختلف (از جمله سریال‌هایی چون «شمس‌العماره» و فیلم‌های مطرحی همچون «دلم می‌خواد») دارد، اخیراً در نمایش کمدی-موزیکال و نمادین «لکاته» به کارگردانی شهاب‌الدین حسین‌پور به ایفای نقش پرداخته است.

مقصودی درباره نقش خود در نمایش ریش فیدل غبغب مرکل می‌گوید: «نقشی که من بازی می‌کنم، در واقع یک زن سرخورده است؛ زنی که در این ناکجاآباد، مورد سوءاستفاده‌ اکثر اهالی قرار گرفته است.» او لایه‌های نمادین و طنز انتقادی اثر را عاملی برای همزادپنداری تماشاچی می‌داند.

پیام اصلی اثر در کلیّت آن نهفته است: «اینکه باید سعی کنیم قصه زندگی‌مان را عوض کنیم و خوبی را جایگزین بدی کنیم. شهری که در آن دزد، مست، نشئه، فاحشه و دروغگو فراوان باشد، جز فنا و نابودی عاقبتی نخواهد داشت.»

او اجرای یک کار کمدی-موزیکال را تجربه‌ای جالب و شیرین می‌داند که نیازمند هماهنگی در حرکات موزون، آواز و فرم است.

وی درباره چالش کمدی بیان می‌کند: «یک اثر کمدی باید تماشاچی را بخنداند، اما مهم این است که در پس این خنده او را به فکر وا دارد؛ که به اعتقاد من نمایش ما این کار را به خوبی انجام می‌دهد.»

مقصودی تأکید دارد که در اجرای کمدی، هرگز سعی نمی‌کند «به هر نحو و با هر قیمتی سعی در خنداندن» داشته باشد و همیشه در چهارچوب نقش بازی می‌کند.

مقصودی که پیش از این نیز با شهاب‌الدین حسین‌پور در نمایش «طپانچه خانم» همکاری کرده، می‌گوید که کارگردان تأکید زیادی بر اجرای «استرلیزه و تمیز» حرکت‌ها و در نظر داشتن پیام اصلی نمایش داشته است.

او به فرصت بداهه‌پردازی در نمایش اشاره می‌کند، به خصوص در خلق موقعیت‌هایی مثل جایی که «لکاته بلند بلند می‌خندد»، اما تأکید دارد که اصالتاً به متن پایبند است و کلامی به نمایشنامه اضافه نمی‌کند.

بهترین بازخوردها برای گروه، آمار موجود در سایت تیوال است که مقصودی می‌گوید نشان‌دهنده «۹۸ درصد بازخورد مثبت» مخاطبان است.
سینماخانه / سهیلا انصاری