رضا سیاح: می خواهم فیلم کوتاه و مستند بسازم

یکشنبه 6 اسفند 1396 - 10:48
کد خبر : 17362
رادیو و تلویزیون

❖ دهمین رویداد صبح خلاق تهران

خبرنگار با تجربه رسانه های بین المللی در دهمین رویداد صبح خلاق تهران با بیان اینکه کنجکاوی او را به سمت شغل خبرنگاری برده است، گفت تصمیم به ساخت فیلم کوتاه و مستند دارد. دهمین رویداد صبح خلاق تهران با موضوع کنجکاوی جمعه ۴ اسفندماه ۹۶ در سینما پردیس قلهک برگزار شد. پس از پذیرایی صبحانه […]

خبرنگار با تجربه رسانه های بین المللی در دهمین رویداد صبح خلاق تهران با بیان اینکه کنجکاوی او را به سمت شغل خبرنگاری برده است، گفت تصمیم به ساخت فیلم کوتاه و مستند دارد.

دهمین رویداد صبح خلاق تهران

دهمین رویداد صبح خلاق تهران با موضوع کنجکاوی جمعه ۴ اسفندماه ۹۶ در سینما پردیس قلهک برگزار شد. پس از پذیرایی صبحانه مهمانان به سالن سینمایی دعوت شدند و سخنرانی در حالی آغاز شد که تمامی صندلی های سالن اصلی و بالکن تکمیل شده و همچنان تعدادی وارد سالن می شدند که در نهایت به صورت ایستاده تا انتهای برنامه در سالن حضور داشتند.

دهمین رویداد صبح خلاق تهران

“خیلی خیلی ممنون صبح شما به خیر” اولین کلماتی که سیاح با لهجه می گوید کافی است که بدانیم سالها از وطن دور بوده است،‌ اما خود او نیزدر ابتدای سخنرانی می گوید که به خاطر سالهای دور از ایران، فارسی را خیلی خوب صحبت نمی کند که البته تا انتهای سخنرانی کلمات فارسی به خوبی و با نظم مشخص در کلامش کنار هم چیده می شود و به قول عباد غفوری، برگزار کننده رویداد، رضا فقط چند کلمه را در سخنرانی اش به انگلیسی بیان می کند.

مخاطب عمومی یا پیش از مراسم سخنران و رزومه اش را از طریق تبلیغات و فضای مجازی می شناسد و یا با فیلم کوتاه معرفی سخنران همراه شده و سخنران را تا حدودی می شناسد،‌ سالن در سکوت کامل منتظر شنیدن سخنان این گزارشگر با تجربه است.

دهمین رویداد صبح خلاق تهران

از کنجکاوی سالهای کودکی اش می گوید زمانیکه سیزده چهارده ساله بوده و در محله های خطرناک فیلادلفیا می رفته تا اتفاقات شهر را از نزدیک ببیند. از کنجکاوی دوران دانشجویی که در سال ۱۹۹۲ چند افسر سفیدپوست امریکایی یک راننده سیاه پوست را مورد ضرب و شتم قرارداده و رای دادگاه که افسران سفیدپوست را بی گناه تشخیص داده و سبب شورش سیاه پوستان در لس آنجلس شده بود و رضا دانشجوی کنجکاوی که برای تماشای شورش ها به صحنه درگیری ها می رفت.

کنجکاوی که همیشه همراه رضا بوده او را به سمت شغل خبرنگاری می برد. به قول رضا خبرنگاری خوراک کنجاوی بود. هرچند امروز رضا در سخنرانی اش می گوید که آنقدر کنجکاو است که نمی خواهد فقط خبرنگار باشد می خواهد مستند و فیلم کوتاه بسازد.

در ادامه بخش هایی از سخنرانی رضا سیاح را از زبان خودش می خوانیم:

۲۰ سالی که خبرنگار بودم در ۱۱ شهر مختلف زندگی کردم، برخی شهرهایی که اگر به واسطه شغل خبرنگاری بود آنجا نمی رفتم و زندگی نمی کردم. شهرهایی که تجربه فرهنگها و دنیاهای دیگر است.

پنج سال در پاکستان زندگی کردم و با هیجان و ترس به پاکستان رفتم. پاکستانی که خودم تجربه کردم با آنچه رسانه ها نشان می دادند متفاوت بود چرا که پیش فرض های ذهنی من از پاکستان از محیطی بود که در آن زندگی می کردم.

در هر جامعه ای سیستم فرهنگ سازی است که پیش فرض ها و دیدگاه ما را مشخص می کند. در امریکا صنعت فرهنگ سازی آنچنان نشان می داد که پاکستان کشور خطرناک و کثیفی است.‌ قدرت صنعت فرهنگ سازی را دیدم که چگونه ایجاد باور می کند،‌ باورهایی که اطلاعات ناقص و نادرست بود.

صنعت فرهنگ سازی چه میزان بر کنجکاوی ما اثر می گذارد؟ آیا کنجکاوی مربوط به خود ما می باشد یا محیط بر ما اثر می گذارد ؟ محیط بدون اینکه آگاه باشیم بر کنجکاوی ما تاثیر می گذارد.

از کودکی آرزو داشتم که خبرنگار باشم. همیشه باور داشتم که اولویت خبرگزاری ها اطلاع رسانی است،‌ محیط به من می گفت که اوج موفقیت سی.ان.ان است. اما زمانیکه به پاکستان رفتم متوجه شدم اولویت اکثر خبرگزاری ها اطلاع رسانی نیست و اولویت درآمد زایی دارند. چگونه رسانه ها از قدرت استفاده می کنند که زمینه اختلاف را ایجاد نمایند و چگونه به عنوان خبرنگار نشان دهم که افغانستان و پاکستان خطرناک است و امریکا باید مداخله کند.

در امریکا عاشق خودروی بی ام و شدم و ده سال تلاش کردم تا توانستم این خودرو را خریداری کنم.آیا علاقمندی من به بی ام و علاقه و کنجکاوی خودم بود یا تاثیر محیط؟
الان صاحب یک پیکان مدل ۵۱ هستم و برایم خریداری بی ام و خنده دار است چرا که عاشق پیکان هستم.کنجکاوی ۱۵ سال پیش مرا به سمت بی ام و برد و الان به سمت پیکان.

مادرم زندگی سختی داشت و محافظه کار بود و این محافظه کاری تاثیر زیادی در کنجکاوی من داشت که به سمت خطر و کنجکاوی بروم و مسیر زندگی و تصمیماتم تغییر کند. در ۴۸سالگی مجرد هستم که این انتخاب خودم است و محیط زندگی ام یعنی امریکا تاثیر داشته است.جایی که ارزش ها به فردگرایی و پیشرفت شغلی و داشتن پول و مقام است تاثیرگذار بوده است.

نیروهایی بیرون از خود ما بر تصمیمات و کنجکاوی اثر می گذارد. ما افکاری داریم که به واقع معجزه است و هیچ وقت آرام نمی گیرد، سیستم افکار ما به دنبال معنی یابی زندگی است و نیروهایی هستند که از لحظه تولد می خواهند تصمیم بگیرند که چه چیزی خوب یا بد است،‌ چه کار کنیم یا نکنیم. نیروهایی مانند خانواده،‌ جامعه،‌ سنت و فرهنگ.

برخی نیروها هم هستند که می خواهند از کنجکاوی ما سوء استفاده کرده و به آن جهت بدهند،‌ خوب است که از این نیروها آگاه باشیم،‌ هرچند گاهی سخت است که این نیروها را کنارگذاشته و دنبال کنجاوی خودمان باشیم. گاهی این فرهنگ و جامعه است که جلوی تصمیمات ما را می گیرد که البته اینکه به تنهایی تصمیمی بگیریم ترسناک بوده و احساس تنهایی می کنیم.

می خواهم به دلم گوش دهم و به صدای صنعت فرهنگ سازی توجه نکنم،‌ الان نمی خواهم فقط خبرنگار باشم و می خواهم فیلم کوتاه و مستند تولید کنم.ما نقاش زندگی خودمان هستیم. تصمیم بگیریم که بجای نقاشی محیط و صنعت فرهنگ نقاشی خودمان را بکشیم و این خیلی مهمه که در مورد خومان کنجکاو باشیم.

حامدبهجتی/ سینماخانه