فیلمساز کهنه کار سینمای ما بهمن فرمان آرا در آخرین فیلمش نیز نگاهی نخبه گرایانه به فلسفه مرگ را در بستری از زندگی یک نویسنده (روشنفکر)، پرداخت می نماید.

مردی که به اعتقاد خود گویا در هیچ یک از دو نوع زندگی اش چه در حوزه حرفه ای (نویسندگی) و چه در زندگی شخصی به کامیابی خاصی دست نیافته است.
حکایت دریا به سیاق سایر آثار کارگردانش با بهره گیری از گفتگوهایی چند پهلو و پر ارجاع، نماهایی طولانی و عمدتاً ثابت و فضا سازی موجز می کوشد تا با برجسته سازی سکون حاکم بر شخصیت محوری اش، پارادوکس حضور او را که اکنون پس از سال ها در کنار همسر و نیز سایر دوستان و اطرافیانش قرارگرفته، بیش از پیش به نمایش گذارد.
فیلم فرمان آرا درباره جایگاه و در واقع فقدان جایگاه یک روشنفکر در جامعه ایرانی و سرنوشت محتوم و مبهم میل به امید در چنین ساختاری است که به عقیده فیلمساز نه تنها نسل خود بلکه در نسل های پسین نیز وضعیتی مشابه یافته است.
فیلمی که حالا درآستانه ۸۰ سالگی بازگشت فیلمساز را به نقطه ی اوجی دیگر در کارنامه اش نوید می دهد.

سینماخانه / حمید عبدالحسینی