این یک فیلم جدی در گونه سینمای سیاسی است که با صراحتی کمتر دیده شده در پی بیان برخی شکاف ها و تعارضات میان ارکان حاکمیتی برمی آید و با زبانی شفاف تر از نمونه های پیشین به واکاوی تفاوت میان اصول و عقاید و حتی نوع رفتار و برخوردهای آمران و عاملان تامین امنیت جامعه امروز ایران می پردازد.
«دیدن این فیلم جرم است» از جهاتی یک گام بلند در مسیر ساخت چنین فیلم هایی محسوب می شود؛ فیلمی که علی الظاهر تولید و یا شاید سفارش یک نهاد فرهنگی حاکمیتی است اما هوشمندی نویسنده و کارگردان در بهره گیری از چنین امتیازی با ظرافت و جزئی نگری در طراحی کاراکترهایی درگیر موقعیت هایی ناگزیر و ملتهب که به بازتاب عقاید و افکار متضاد حتی در مجموعه هایی یکسان منجر می گردد، از فیلم یک اثر با صلابت و پیشرو ساخته است.
فیلم حتی در لحظاتی که تماشاگر گمان می برد به سمت و سوی آنچه انتظار می کشید می غلتد؛ باز هم برگ برنده ای دیگر رو می کند و این مسیر را حتی در پایان بندی متفاوت و غافلگیر کننده اش نیز حفظ و تداوم می بخشد.
دیدن این فیلم جرم است درباره مواجهه قدرت با قدرت است؛ قدرتی که به ظاهر در هر سو داعیه دار مردم است اما در یک بزنگاه برآمده از اتفاق، اینک می بایست میان حفظ حقوق عامه و حفظ جایگاه دیپلماتیک یکی را بر دیگری رجحان بخشد.

سینماخانه / حمید عبدالحسینی