تئاتر صحنه ساختن، خلق و آفرینش است. پهنه به وجود آوردن و بنا نهادن هرنوع تجربه ای است که می تواند بسیار غنی تر از تجربیات عینی در زندگی با فشردگی و گویایی بر صحنه نقش بندد و تماشاگران را غافلگیر و مجذوب نماید و لذت چشیدن طعم انواع متفاوت و حتی متضادی از حس ها نظیر ترس، غم، شادی و … را برایش رقم زند و نمایش «آنامورفیک» به طراحی و کارگردانی عارف شریفی یکی از مصادیق بهره بردن از امکانات صحنه، بازیگر و حتی پانویس برای تجربه ناب یک ماراتن نفس گیر از مراحل آماده سازی یک نمایش است: هملت؛
با بازیگرانی با ذهن هایی ورزیده و آماده که بدن و بیان را در اختیار ذهن در آورده اند و یک کارگردانی هوشمندانه، خلاق و مدبرانه از آن نمایشی ویژه و منحصر به فرد ساخته است. کولاژی متبحرانه از تکه های هملت که با تکنیک حذف، به کلی منسجم دست یافته و مفاهیم و معانی نمایشنامه هملت را به شکلی دیگرگون در اثر بازتاب می بخشد و می کوشد تا اتوریته حاکم را از حیث درونمایه و تماتیک به چالش بکشد. سرمایه و تهیه چنین نمایشی در شرایط امروز تئاتر ما یک ریسک مضاعف محسوب می شود و بارقه هایی از امید را برای دیدن نمایش هایی چنین تجربه گرایانه در زمان های آتی بیش از پیش زنده می سازد.

سینماخانه / حمید عبدالحسینی