به بهانه نمایش «هملت» که این روزها در سالن اصلی تالار مولوی به روی صحنه می رود؛ سینماخانه مصاحبه ای با احسان معجونی بازیگر نقش هملت در این نمایش داشت.

مختصری از رزومه خودتون را برای مخاطبان سینماخانه بفرمایید.

با سلام خدمت شما و مخاطبان سینماخانه و تشکر بابت حمایتشون از تئاتر و سینما، بویژه تئاتر که انگار این روزها، فرزند ترد شده هنر می باشد. بنده احسان معجونی هستم؛ دانش آموخته مقطع کارشناسی ارشد رشته نمایش-بازیگری دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران هستم.. حدود ۱۴ سال هست کار هنری خودم را به عنوان بازیگر و فیلمساز شروع کردم و

علاقه مندی شما به بازیگری و هنرهای نمایشی از کی شکل گرفت؟

شاید بشود  گفت از سال ۸۶، لیکن بصورت اتفاقی، مجموعه زیادی از وقایع منجر به این علاقه مندی شد که اگر بخواهم آنها را صیقل بدهم. می توان گفت در همه انواع هنرها، سوق دادن آنها به خود شناسی  و مشاهدات درونی خود، اساس این علاقه مندی بوده.

چطور به بازی در نمایش هملت دعوت شدید و با این گروه آشنا شدید؟

در واقع من با این گروه آشنا نشدم. بخشی از این گروه هستم. که ماحصل پایان تحصیلات کارشناسی مان، همین گروه و دوستانی است که در کنار هم مشغول فعالیت هستیم. کلا اتفاقات در راستای خلق اثر در گروه ما به شکل اشتراکی است. و عناوینی که به عنوان مثال در پوستر می آید، الزام مدیوم تبلیغاتی نمایش است. در صورتی که در یک اتاق فکر و با اشتراک مکنونات اعضای گروه، اثری که پیش روست را پدید آورده ایم.

وقتی در یک گروه بشکل همفکری به خلق یک اثر می پردازید، آیا تفاوتی در اجرای آن نقش با زمانی که نقش به بازیگر پیشنهاد می شود، در شکل اجراییش وجود دارد؟

بالطبع خیلی متفاوت تر هست و من فکر می کنم قرابت زیستی که ما در متن و بازی به دنبالش بودیم و دنیایی که خودمان آن را لمس کرده ایم و می دانیم که از چه کانالی وارد شده و با موقعیت ها و اتفاقات چگونه برخورد می کنیم. هرچند همانطور که میدانید در هنر حتی با این میزان آگاهی هم، در راه اجرای یک اثر، باز هم ناشناخته هایی داریم اما چون از صفر تا صد این اثر حضور داشته ام، مسلماً با نوع اجرایی که فرمودید چالشهای متفاوت تری را از سر می گذرانیم.

علاقه دارید در کاری که به شما پیشنهاد می شود و صرفاً بازیگر هستید حضور داشته باشید؟

فکر می کنم برای من کمی سخت است. و شاید لذت بخش نباشد. زمانی که ساخت و ایجاد شاکله اصلی نقش و حتی متن و همه زوایای کار را از ابتدا درک می کنی و قرابت زیستی که نه تنها در نقش که در کل اثر احساس می کنی، پیمایش مسیر برای اجرای نقش بسیار متفاوت تر است. همه زوایای نقش را لمس کرده ای و حتی می دانی از چه میانبرهایی باید وارد شد و نقش را راحت تر به اجرا رساند.

آیا شما این شکل از بازیگری و رسیدن به نقش را، مولف می دانید؟

نمی دانم می شود اسم آن را مولف گذاشت یا نه. ما نسبت به شرایط زیستیمان کاری را انجام دادیم و سعی کردیم موقعیت ها را بر مبنای نگارش متنی که نوشته بودیم خلق کنیم. در واقع می توان گفت کار ما در مرحله ای است که فارغ از همه تعارف و نامگذاری هاست. و در اتفاقی که خلق شده و قابل دیدن است، تعریف می شود.

بسیار سپاسگزارم که وقت خودتان رو در اختیار سینماخانه قرار دادید، اگه مطلب پایانی دارید، بفرمایید.

ممنون از شما، و گروه سینما خانه، مطلبی خاصی نیست. جز اینکه امیدوارم تئاتر، دو سه سال دیگر هم دوام بیاورد.

انشاالله، این آرزوی همه ماست. به امید روزهای خوب برای تئاتر و اهالی هنر.

تهیه شده توسط گروه گزارش سینماخانه:
سرپرست و دبیر: حمید عبدالحسینی
خبرنگار و گفتگو: آرام نیک بین
عکاس: عرفان بیاتیان
هماهنگی: فراز شیخ حسنی