رفتن به بالا

اخبار سینما، تئاتر و تلویزیون

تعداد اخبار امروز : 2 خبر


  • جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳
  • الجمعة ۱۹ رمضان ۱۴۴۵
  • 2024 Friday 29 March

پس از گذشت بیش از یک ماه از برگزاری چهلمین جشنواره فیلم فجر؛ کاماکان آماج انتقادات از نحوه برگزاری و اتفاقات رخ داده در روز آخر چهلمین جشنواره فیلم فجر ادامه دارد و کماکان پرونده اعلام زود هنگام اسامی منتخبان جشنواره فجر۴۰ باز است. هر سال انواع و اقسام اتفاقات و حواشی پیرامون نحوه برگزاری […]

پس از گذشت بیش از یک ماه از برگزاری چهلمین جشنواره فیلم فجر؛ کاماکان آماج انتقادات از نحوه برگزاری و اتفاقات رخ داده در روز آخر چهلمین جشنواره فیلم فجر ادامه دارد و کماکان پرونده اعلام زود هنگام اسامی منتخبان جشنواره فجر۴۰ باز است. هر سال انواع و اقسام اتفاقات و حواشی پیرامون نحوه برگزاری جشنواره ها در جریان است که با توجه به اهمیت و تمرکز بر جشنواره فیلم فجر، بیشتر زیر ذره بین منتقدان قرار می گیرد. آنچه که مشخص است؛ این است که پایانی بر ضعف های جشنواره فیلم فجر نیست. برای ۴۰ سال و ۴۰ دوره این جشنواره برگزار شده است ولی تاکنون به پختگی در برگزاری یک جشنواره سینمایی نرسیده ایم. در این جا سعی کرده ایم که فهرست وار به برخی از دلایل ناکامی جشنواره های سینمایی کشور بپردازیم.

۱- کاخ جشنواره؛ یکی از مهمترین مشکلات در برگزاری جشنواره های سینمایی نبود مرکز و پایگاهی برای برگزاری این رویدادهای سینمایی می باشد. هر ساله تا آخرین روزها محل برپایی جشنواره ها مشخص نمی باشد و در نهایت از میان سالن همایش های برج میلاد، پردیس سینمایی ملت و یا پردیس سینمایی چارسو با تمام ضعف ها برای میزبانی یک رویداد سینمایی، یک کدام به عنوان محل اصلی برگزاری جشنواره انتخاب می شوند. فارغ از اینکه هیچ کدام از این مکان ها برای برگزاری جشنواره های سینمایی طراحی نشده اند؛ همین سردرگمی در انتخاب محل جشنواره در کنار طراحی های متفاوت این بناها، باعث می شود که امکان بررسی و برنامه ریزی برای رویدادهای اصلی و جنبی جشنواره به درستی انجام نشود. نکته ای که در محل برگزاری نشست های خبری چهلمین جشنواره فیلم فجر خود را نشان داد و پس از اعتراض اهالی رسانه محل برگزاری نشست های خبری از یکی از سالن های جنبی به سالن اصلی برج میلاد منتقل شد.

ساخت یک محل برای برگزاری جشنواره ها و رویدادهای سینمایی و فرهنگی با استانداردهای روز دنیا می تواند در ساختار دادن به تصمیم گیری ها و برنامه ریزی رویدادهای جنبی جشنواره ها کمک به سزایی داشته باشد.

۲- تصمیم گیری غیر متمرکز؛ یکی از آفت های جشنواره های سینمایی تصمیم گیری یا پذیرش نظرات خارج از محدوده دبیرخانه جشنواره می باشد. درست است که هر جشنواره یک دبیر دارد و به ظاهر تمام تصمیمات توسط دبیر جشنواره اخذ می شود ولی در عمل این پوسته و ظاهر ماجرا است. تجربه نشان داده است که  افراد ذی نفوذ، نهادها، ارگان ها، رسانه های صاحب نفوذ، جریانات مرتبط و غیر مرتبط سینمایی می توانند از اصلی ترین مسائل هر جشنواره از جمله انتخاب آثار، نامزدها و برگزیدگان تا مسائل جزئی اثرگذار باشند. در نهایت هیچ کس حاضر به پذیرش تصمیمات اشتباه و مسئولیت آن نمی باشد.

۳- بودجه؛ مسائل مالی سال ها است که دامن مراکز فرهنگی و رویدادهای مرتبط با این مسائل را گرفته است. معمولاً یکی از اولین قربانیان کسری بودجه، مراکز فرهنگی می باشند. فارغ از اینکه چرا باید صنعت سینما به عنوان یکی از پولسازترین صنایع جهان برای ارتزاق خود دست به دامن دولت باشد؛ عدم اختصاص بودجه مناسب یا عدم برنامه ریزی برای درآمدزایی جشنواره های سینمایی هر سال باعث شده است که بخشی از ضعف ها متوجه کمبود منابع مالی باشد.

۴- اهمال کاری؛ آفت اصلی تمام سیستم های دولتی است و جشنواره ها هم از آنجا که وابسته به ارگان های دولتی می باشند؛ از این قاعده مستثنی نیستند. نمونه این مسأله را می توان در کنترل ورود و خروج ها به محل برگزاری جشنواره ها، مخصوصاً در ساعات پایانی شب و یا حتی لو رفتن لیست برگزیدگان جشنواره چهلم و یا قطع صدا در پخش زنده مراسم اختتامیه را دید که سستی کردن در انجام وظیفه یک  فرد یا نظارت بر حسن انجام وظیفه باعث می شود تا کل مجموعه برگزاری زیر سوال برود.

۵- ضعف آثار؛ کیفیت نازل آثار چهلمین جشنواره فجر می تواند یک مثال در تمام ادوار برگزاری جشنواره فیلم فجر محسوب شود. چرا آثاری که بدیهی ترین مسائل سینمایی را رعایت نکرده اند باید برای داوری و نمایش در جشنواره انتخاب شوند که در نهایت کل سینمای ایران و ماهیت جشنواره زیر سوال برود؟!

۶- برنامه ریزی؛ ضعف در برنامه ریزی همیشه در برگزاری جشنواره ها مورد توجه بوده است. گویی که از دید یک ناظر خارجی، به یکباره و دفعتاً تصمیم به برگزاری یک رویداد سینمایی گرفته شده است و هیچ تجربه ای نیز در این زمینه وجود ندارد.

۷- موفق پنداری؛ متأسفانه مسئولان کلیه جشنواره ها در ایران دچار توهم خود موفق پنداری هستند و در پایان کار به گونه ای رفتار می کنند که به بهترین شکل ممکن موفق به برگزاری رویداد فرهنگی مورد نظر شده اند و از تفکر در نظرات منتقدان و بازبینی عملکرد خود سر باز می زنند و باز در دوره های آتی همان اشتباهات را تکرار می کنند.

۸- تخریب؛ وقتی سیستمی به درستی کار می کند، دلیلی بر تغییر آن نمی باشد. ولی از دید برخی مدیران همیشه دلیلی برای خراب کردن یک سیستم که پس از سعی و خطاهای مختلف جا افتاده و نظر منتقدان را جلب کرده است؛ وجود دارد. نمونه آن را می توان برگزاری موفق دوره های پیشین جشنواره جهانی فیلم فجر بیان کرد که سال به سال با تغییرات از کیفیت آن کاسته شد و در نهایت حذف این جشنواره از تقویم سینمایی، پایانی بود بر برگزاری یک رویداد سینمایی موفق در سال های اخیر

در نهایت می توان دلایل کوچک و بزرگ بسیاری را از دید هر یک از اهالی سینما برشمرد که چرا یک جشنواره نمی تواند در برگزاری موفق عمل کند. ولی مهم این است که اراده ای برای جمع بندی نظرات منتقدان وجود داشته باشد و با برنامه ریزی صحیح و درس گرفتن از نقاط ضعف گذشته بتوان در برگزاری یک رویداد سینمایی در سطح ملی و یا حتی بین المللی موفق عمل نمود.

سینماخانه / ا.ش شهابی

اخبار مرتبط

نظرات



آخین اخبار