فیلم درصدد است تا یک درام با محوریت ورزش را شکل دهد اما به دلیل ضعف ها و نواقص عمدتاً فیلمنامه، در نهایت به نتیجه قابل قبولی منجر نمی گردد و برخی سوالات ذیل را بدون پاسخ مشخص باقی می گذارد و یا با ابهاماتی همراه است:
۱. علت انتخاب اقلیم سیستان و بلوچستان برای روایت چنین قصه ای (به استثنای زادگاه کارگردان) چیست و تغییر آن به استانی دیگر چه تاثیری بر قصه و فیلم می گذارد؟
۲. دلیل انتخاب بازیگران غیر بومی که ناگزیر به صحبت با لهجه بوده اند و نتیجه مورد انتظار را نیز دربرنداشته؛ چیست؟
۳. آیا ژانر فیلم درام ورزشی است یا با یک درام اجتماعی طرفیم؟
۴. باچه منطق روایی شاهد تصمیم و یا تغییر در تصمیمات کاراکتر اصلی چه در زندگی شخصی و چه در محیط ورزش و قهرمانی هستیم؟

اگرچه دغدغه فیلمساز در ساخت و تولید آثار در زادگاه اش امری بسیار پسندیده و شایان تقدیر است و در فیلم نیز شاهد یک کارگردانی استاندارد هستیم اما برخی شتابزدگی ها در فیلمنامه و همچنین در مقوله بازیگری چه در انتخاب و چه در بازی گیری (خاصه ادای لهجه ها)  باعث شده با اثری یکدست و یکپارچه طرف نباشیم یا حداقل فیلم برای مخاطب سخت گیرتر و با وسواس سینمایی، آنچنان که باید چالش برانگیز نیست که امید است در رودررویی با تماشاگران معمول با قضیه ای عکس آن  مواجه باشد.

سینماخانه / حمید عبدالحسینی

(۱۷) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «چرا گریه نمی کنی؟»

(۱۶) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «پرونده باز است»

(۱۵) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «سرهنگ ثریا»

(۱۴) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «عطرآلود»

(۱۳) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «سرهنگ ثریا»

(۱۲) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «سرهنگ ثریا»