کت چرمی با فیلمنامه ای متوسط به روایت مسائلی تکراری چون رضایت گرفتن از خانواده مقتول تا پای چوبه دار، اعتیاد و کودکان آسیب دیده می پردازد. یک کارمند بهزیستی که خارج از حیطه وظایف و به دنبال انگیزه های شخصی و انسان دوستانه پرونده ای را دنبال می کند و در جهت نجات شخصیت های درگیر پرونده از هیچ تلاشی فروگذاری نمی کند.
فیلم بر اساس سفر قهرمان فیلم پیش می رود و مواجهه اش با چالش ها و شخصیت ضدقهرمان را به تصویر می کشد.
ردپای محمدحسین مهدویان به عنوان مشاور پروژه با تشابه فیلم به آثاری مانند «مردبازنده» و «زخم کاری» خودنمایی می کند آثاری که در آنها نیز جواد عزتی نقش اصلی فیلم بوده و در «کت چرمی» نیز به عنوان قهرمان فیلم با ایفای نقش نسبتا مشابه نتوانسته است از ورطه تکرار رهایی یابد.
صابر ابر نیز بازی متفاوتی ارائه نمی کند و عباس جمشیدی فر و رویای تیموریان ایفای نقش کوتاه و قابل قبولی دارند.
هرچند تلاش فیلمساز برای نشان دادن آسیب های اجتماعی ستودنی است ولی مخاطب در «کت چرمی» با مورد تازه و شگفتی مواجه نمی شود و اگر از روایت های کلیشه ای خسته نشود نهایتا با سفر قهرمان تا انتهای فیلم همراه می شود.

سینماخانه/ حامد بهجتی