حسین ریگی بعد از فیلم لیپار به سراغ ساخت فیلم دیگری رفته است که داستان آن هم در چابهار و استان سیستان و بلوچستان می گذرد. «هوک» داستان دو برادر را روایت می کنند که آرزوی حضور در تیم ملی بوکس را دارند. داستان فیلم ساده است و در بعضی مواقع ممکن است اشکالاتی به آن گرفته شود. نقدهایی هم به بازی بازیگران غیربومی فیلم گرفته شده است ولی با تمام این ها می توان گفت که «هوک» فیلم شریفی است. با تمام گره های داستانی و شوک هایی که در طی داستان به تماشگر وارد می شود؛ می توان گفت آرامش در این فیلم موج می زند. «هوک» مانند مردم بلوچستان صبور و آرام است و مانند اقلیم بلوچستان که دارای محرومیت هایی است؛ با وجود بعضی نقدهای فیلم می توان از داستان روان و تصاویر زیبای آن لذت برد. «هوک» به تنهایی می تواند یک مستند در مورد اقلیم بلوچستان و زندگی مردمان شریف آن خطه باشد و حتی در صورت حضور در فستیوال های جهانی، می تواند به معرفی این خطه زیبا کمک کند. فیلمنامه «هوک» نحیف است و فاقد گره های داستانی جذاب ولی کارگردان با بردن داستان به فضای بِکر بلوچستان توانسته علاوه بر موفقیت در جلب نظر تماشگران، ادای دینی هم به مردمان آن خطه باشد.

در نهایت می توان گفت که «هوک» فیلم شریفی است و به دور از شعارزدگی، بسیاری از خصائل انسانی که بعضاً در حال فراموشی است را برای مخاطب خود روایت کند. با توجه به اینکه فضای «هوک» ورزشی، نوجوانانه و بومی می باشد؛ در صورت حمایت نهادهایی مانند وزارت آموزش و پرورش و وزارت ورزش و جوانان، می تواند به موفقیت نسبی هم در گیشه هم دست یابد.

سینماخانه / ا.ش شهابی

(۲۲) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «کت چرمی»

(۲۱) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «کت چرمی»

(۲۰) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «بعد از رفتن»

(۱۹) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «کت چرمی»

(۱۸) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «هوک»

(۱۷) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «چرا گریه نمی کنی؟»

(۱۶) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «پرونده باز است»

(۱۵) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «سرهنگ ثریا»

(۱۴) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «عطرآلود»

(۱۳) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «سرهنگ ثریا»

(۱۲) یادداشت های کوتاه از جشنواره فجر ۴۱؛ «سرهنگ ثریا»