- شنبه 22 بهمن 1401 - 20:15
- کد خبر : 116566
- سینمای ایران
کارگردان فیلم آن را قسمتی از سه گانه اش درباره آبادان می داند و می توان این را در خود فیلم نیز یافت. با توجه به صحبت های کارگردان در خصوص به اتمام نرسیدن امور فنی فیلم بهتر است درخصوص این موارد صحبتی به میان نیاید تا نسخه ای کامل تر ملاک قرار گیرد اما […]
کارگردان فیلم آن را قسمتی از سه گانه اش درباره آبادان می داند و می توان این را در خود فیلم نیز یافت. با توجه به صحبت های کارگردان در خصوص به اتمام نرسیدن امور فنی فیلم بهتر است درخصوص این موارد صحبتی به میان نیاید تا نسخه ای کامل تر ملاک قرار گیرد اما مشخص است که در صحنه های مرتبط با جلوه های میدانی فیلمساز درصدد بوده تا از آن صرفاً در قسمت های مورد نیاز بهره ببرد و به نوعی اقتصادی عمل کند. فیلم تا سی دقیقه ابتدایی به دنبال ایجاد موقعیت محوری است که بالاخره تا حدودی موفق می شود و راه می افتد. درمیان بازیگران بانیپال شومون و نادر سلیمانی هم انتخاب های مناسب تری اند و هم اجرایی به اندازه دارند که یکی از دلایل همراه شدن مخاطب با فیلم اند. سکانس پایانی فیلم جذابیت های دراماتیک لازم را ندارد و مشخص است به دلیل پاره ای الزامات به فیلم الصاق شده است. با این همه «گل های باوارده» واجد ارزش های سینمایی حداقل برای یک فیلم در این مدیوم است.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی
در همین زمینه بخوانید:
نظرات