پوریا نوری به عنوان یکی از مستندسازان جوان به سراغ سوژه ای بکر و جدید رفته است که کمتر از آن شنیده شده است. «کتابخانه انسانی»؛ پدیده نسبتاً جدیدی است که هدف آن ایجاد یک ساختار و فضای امن برای گفتگو بین افراد یک جامعه است. گفتگویی که نه به صورت سخنرانی، بلکه به صورت یک گفتگوی آزاد و صمیمانه بین دو نفر بوده و در نهایت به بیان انتقال تجربیات خاص گوینده می انجامد. در این کتابخانه ها افرادی با تجربیات متفاوت به صورت داوطلبانه حضور دارند و کسانی که به آنجا مراجعه می‌کنند، می‌توانند در خصوص مسائل و دغدغه های اجتماعی خود با افرادی که تجربه های مشابه دارند به گفتگو بنشینند. شنونده پای روایت گوینده و نه نویسنده نشسته و در یک ارتباط دوسویه، انسانی و عمیق تجربیات، عواطف و احساسات بین افراد به اشتراک گذاشته می شود. در کتابخانه های انسانی گوینده ها به مثابه کتاب هایی هستند که به جای خوانده شدن، شنیده می شوند.

مستند داستانی «مرا بخوان؛ روایت‌های شنیده نشده» به کارگردانی پوریا نوری و تهیه کنندگی زهره رجبی به «کتابخانه انسانی» در محله هرندی رفته است و با حفظ حریم شخصی و هویت افراد به بازسازی برخی از این گفتگوها با زنانی که مورد آزار و اذیت خیابانی قرار گرفتند پرداخته است. مستندساز توانسته علاوه بر بیان کردن یکی از معضلات اجتماعی که باعث آسیب های روحی و روانی به افراد، نهاد خانواده و جامعه می شود؛ یکی از اتفاقات خوب شهری که همانا تاسیس «کتابخانه انسانی» است را به خوبی نشان دهد.

در مستند داستانی «مرا بخوان؛ روایت‌های شنیده نشده» معصومه قاسمی پور، هانا کامکار، رها خدایاری و غزل شجاعی به عنوان بازیگر نقش های افراد واقعی در این فیلم مستند به خوبی به ایفای نقش پرداخته اند.

سینماخانه / ا.ش شهابی