با پایان کار دولت سیزدهم و آغاز به کار دولت چهاردهم، بار دیگر سینمای ایران در معرض تغییر و تحولات مدیریتی قرار گرفته و همین امر زمینه را برای آسیب شناسی دوره مدیریتی گذشته و نیز طرح مطالبات جدید گشوده است. سینمای ایران در سه سال دولت شهید آیت الله رئیسی چالش های مختلفی را از سر گذراند که اگر بخواهیم تیتر وار به مهمترین آنها اشاره کنیم می بایست: کرونا، وقایع و اتفاقات سال ۱۴۰۱ و حواشی و تأثیرات آن را در ایجاد خط کشی و صف بندی های اقشار مختلف سینمایی و به تبع تحت تأثیر قرار گرفتن روند تولید و حضور برخی هنرمندان را در فضای کار مطرح نمود.
در این میان مدیریت سینمایی کوشید تا با مرتفع کردن موانع موجود، قطار تولید سینمای ایران را که در ابتدای این دوره با محدودیت های ناشی از مقابله با کرونا در وضعیت نامطلوبی قرار گرفته بود مجدد به راه بیندازد که در این حوزه به توفیقات خوبی نیز دست یافت و از آن جمله می توان ارتقای زیر ساخت ها به ویژه افزایش نهضت سالن سازی را به عنوان شاهد و مثال بیان کرد. اما در سوی دیگر و در جهت بر آوردن نیازهای بودجه ای تولید فیلم، سرمایه گذاری نهادهای دولتی مجدد به یکی از مسائل اصلی موافقان و مخالفان این رویکرد منجر شد و تا مدت ها و حتی پس از پایان ساخت این آثار نیز ادامه یافت.
در این نوشته قصد بر نقد عملکرد مدیریت سینمایی دولت سیزدهم نیست بلکه غرض طرح مطالبات بر زمین مانده ای است که سینمای ایران در موقعیت کنونی نیازمند آن است تا با پیگیری آنها بتواند بیش از پیش بر قله های فرهنگ و هنر ایران و جهان نائل شود.
پیگیری مسائل معیشتی و توجه بیش از پیش به فعالیت های صنفی و واگذاری بخش عمده امور سینمایی به دست خود سینماگران، بازنگری در برگزاری بخش بین الملل جشنواره فیلم فجر و لزوم استقلال آن، باز شدن فضا برای تولید آثاری در ژانرهای مختلف سینمایی و علی الخصوص احیای سینمای اجتماعی به عنوان اصلی ترین مولفه مضمونی سینمای ایران، ایجاد فضایی امن و آرام برای سرمایه گذاری بخش خصوصی و از همه اینها مهم تر که بایستی در اولویت قرار گیرید؛ ایجاد وفاق و همدلی و فراهم نمودن زمینه مشارکت و فعالیت تمامی سینماگران با هر گرایش فکری و سیاسی است تا بتوانند چرخ عظیم سینما را از گردنه های سخت عبور دهند.
سینمای ایران نشان داده که پتانسیل های فراوانی از حیث نیروی انسانی دارد که فقط نیازمند جهت دهی مناسب می باشد که هر جا چنین شده توانسته منشأ خدمات شایانی به کشور و مردم باشد.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی