- سه شنبه 16 بهمن 1403 - 11:48
- کد خبر : 163942
- سینمای ایران » یادداشت ها

تصاویر و قاب بندی های «لولی» چشم نواز است و مشخص است فیلمساز دغدغه انجام یک کار سینمایی را دارد. همچنین سوژه و ایده فیلم تازگی دارد و در بیرون از فضاهای بسته و شهری روایت می شود و همه اینها برای یک فیلم در مناسبات سینمای ایران یک مشخصه و امتیاز محسوب می گردد. […]
تصاویر و قاب بندی های «لولی» چشم نواز است و مشخص است فیلمساز دغدغه انجام یک کار سینمایی را دارد. همچنین سوژه و ایده فیلم تازگی دارد و در بیرون از فضاهای بسته و شهری روایت می شود و همه اینها برای یک فیلم در مناسبات سینمای ایران یک مشخصه و امتیاز محسوب می گردد. اما مشکل فیلم آن است که در پیدا کردن لحن خود دچار اختلال است و نمی تواند بیان سرراستی را جهت روایتگری برگزیند. «لولی» سرشار از نماد و استعاره هم هست از خود لوکیشن اصلی (امامزاده در حال مرمت) تا لکنت موسی و… و همین امر باعث شده فیلمنامه نویس از پرداخت سر راست داستان باز بمانند و ماحصل آن فیلمی است که در بسیاری قسمت ها با ریتمی کند مواجه ایم که باعث می شود مخاطب خیلی از ریزه کاری های آن نظیر فیلمبرداری و یا دریافت معنای نماد و استعاره را درک نکند.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی
نظرات