- چهارشنبه 17 بهمن 1403 - 13:29
- کد خبر : 164133
- سینمای ایران » یادداشت ها

یک فیلم ساده و روان که در تلاش برای ترسیم رابطه پدر و دختری به توفیق می رسد . فیلم برگرفته از رمانی است که موفق شده منبع اقتباس را برای تماشاگر سینما به نفع خود برگرداند. ریتم اثر درگیر کننده است و این تا حد زیادی از سمپات شدن کاراکترها نشأت می گیرد. با […]
یک فیلم ساده و روان که در تلاش برای ترسیم رابطه پدر و دختری به توفیق می رسد . فیلم برگرفته از رمانی است که موفق شده منبع اقتباس را برای تماشاگر سینما به نفع خود برگرداند. ریتم اثر درگیر کننده است و این تا حد زیادی از سمپات شدن کاراکترها نشأت می گیرد. با اینکه با قصه ای پر جان روبه رو نیستیم و خرده پیرنگ ها باید تشکیل دهنده پلات باشند ولی اینجا با خلأ یک هدف واحد فراتر از با هم بودن پدر و دختر که در بدنه قصه محسوس است رو به رو هستیم که جبران آن می توانست جذابیت فیلم را دو چندان سازد. صدرعاملی به سبب داشتن تبحر و تجربه روایت و ساخت این مدل از کارها هم در پیش برد وقایع و چینش آنها و هم در پردازش کاراکترها به دستاورد مقبولی رسیده است اما چند ضعف هم وجود دارد که می توانست فیلم را از سطح خوب به عالی ارتقأ دهد. نظیر اینکه کاراکتر پدر می توانست دچار تعارض بیشتری با جامعه ای گردد که مدتها است از آن بیرون مانده و یا در کشمکش میان پدر و دختر، کشاکش بیشتری روی می داد تا دختر بتواند مجدد حضور پدر را بپذیرد. دختری که به نظر می رسد کاراکترش بیشتر برآمده از نظر فیلمساز است تا ویژگی های نوجوانان این سن و سال جامعه امروز.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی
نظرات