«بازی رابکش» طرح یک موضوع رایج در ورزش است که در همه این سال ها بارها و به عناوین مختلف درخصوص آن سخن به میان آمده و این بار دستمایه فیلم «بازی رابکش» را شکل می دهد: فساد در فوتبال.
فیلم با یک نقطه اوج آغاز می شود که باید مخاطب را با تعلیق ناشی از علل و عوامل آن همراه کند اما خیلی زودتر از آنچه فیلمنامه نویس در نظر داشته؛ ماجرا برای مخاطب لو می رود و در واقع مشت فیلم برای تماشاگران باز می شود. بازیگران تلاش زیادی به خرج می دهند تا بتوانند حس و حال آدم های بومی را به خود بگیرند و از آن جمله لحن و گویش برجسته تر است اما در نهایت این حس و حال به شکل کامل ساخته نمی شود. «بازی رابکش» از آن فیلم هایی است که ظاهراً همه کار می کند تا جذاب باشد اما یک جای کار لنگ می زند که شاید به عدم شناخت کارگردان و فیلمنامه نویسان از چنین سوژه ای باز می گردد و به ما یادآوری می کند که صرفاً با رفتن به یک اقلیم نمی توان فیلمی بومی ساخت.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی