سوژه فیلم «صد دام» برای یک کمدی بسیار جذاب است و الحق نمی توان گذشت که «صد دام» تا حد زیادی هم در خنداندن مخاطب موفق است بدون اینکه به دام لودگی یا سطحی بودن بغلتد. ترکیب بازیگران به ویژه بازیگران زن درست در نقش ها نشسته اند. فیلم در یک سوم پایانی قدری مطول است و می تواند در اکران کوتاه تر شود. عطاران بهترین انتخاب برای این نقش است و بار دیگر جنس کمدی خاص خود را به نمایش می گذارد که شاید یادآور جنس بازی های قبلی او باشد ولی آنچه در این فیلم درست است همین سبک بازی می باشد که می تواند شرایط مختلف را در موقعیت های متفاوت فیلم تغییر دهد و به نوعی حلقه واسط آن باشد. عطاران بازیگری است که ریتم می شناسد و همین موضوع به کمک «صد دام» آمده است. البته باید مراقب بود که ساخت چنین آثاری و شوخی با کاراکترهایی که گذشته سیاهی دارند؛ آنها را تبدیل به شخصیت های سمپاتیک نکند.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی