ایرج زاد باز هم در فیلم جدیدش مسائل زنان را دستمایه قرار می دهد و ازطریق نمایش زندگی کاراکتری به نام ستاره و چالش هایش به ویژه در بعد زندگی مشترک درصدد است تا به مشکلات زنان در جامعه امروز ایران بپردازد. فیلم تا نیمه ها و در نمایش روزمرگی های ستاره بیش و کم موفق است اما مسئله اینجا است که آیا صرف نمایش موقعیت ها و رویارویی یک کاراکتر با آن می تواند عمق ایجاد کند و ما را با درونیات او و یا سایر زنان همراه سازد؟ پاسخ این سوال در «شوهر ستاره» منفی است و فیلم صرفاً به نمایش بسنده می کند. بازی فریبا نادری جالب توجه است و بعداز مدت ها می تواند پرسونای متفاوتی از او و توانایی هایش را به نمایش گذارد. حامد بهداد درونگرا است اما طول و عرض کاراکتر به حدی تعریف نمی شود تا بتواند تاثیر گذار باشد. سایر کاراکترهای جانبی نظیر دو زن در موسسه همسریابی و یا خواستگاران ستاره در حد تیپ باقی مانده اند. فیلم می خواهد قصه آدم ها و به ویژه ستاره را تعریف کند اما حجم دیدگاه های فیلمساز در نقب زدن به مسائل کلی تر زنان نوعی اختلال را در روایت پدید می آورد.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی