«ماریا» ایده ای کنجکاوی برانگیز دارد که شنیدن اش می تواند مخاطب را درگیر کند اما فیلمنامه این ایده به ظاهر مناسب را با شکلی روایت می کند که تماشاگر را دلزده کند و باعث قطع شدن ارتباطش با مخاطب گردد. «ماریا» چند ایده بصری را هم به تصویر می کشد که از آن جمله می توان به نماهای بلند داخل ماشین و چرخش ۳۶۰ درجه ای دوربین در دنبال کردن کاراکترها اشاره داشت که فی نفسه جذاب است اما باز این پرسش را در ذهن متبادر می کند که چرا فیلمساز از چنین ایده ای بهره گرفته است. به نظر می رسد کارگردان بیشتر درصدد بوده فیلم را به سمت نوع خاصی از فرم سوق بدهد که احتمالاً برای پسند مخاطبینی خاص و یا شاید جشنواره ها مهم و موثری است غافل از اینکه بسیاری ایده ها تاثیر خود را از روایت های سر راست می گیرند تا پیچیده نمایی های کاذب!

سینماخانه / حمید عبدالحسینی