«چشم بادومی» به کارگردانی ابراهیم امینی، روایتی تازه از تأثیرات فرهنگ های بیگانه بر جوانان ایرانی است که البته این تأثیرات موضوعی جهانی است و تنها مختص یک جامعه و زمانی خاص نیست. «چشم بادومی» بیش از آنکه یک روایت داستانی باشد، بازتابی از دغدغه های هویتی نسل امروز است. فیلم به شکلی متفاوت از دیگر آثار رایج در سینما و تلویزیون ایران به موضوع علاقه نوجوانان به فرهنگ های خارجی و به ویژه فرهنگ کره‌ای، می‌پردازد و از دل این داستان تضاد میان نسل ها، هویت و چالش های انتخاب مسیر زندگی در دنیای امروز و دغدغه های اجتماعی و فرهنگی را روایت می‌کند.

داستان «چشم بادومی» حول محور شخصیت مائده می‌چرخد. دختر نوجوانی که تحت تأثیر موسیقی و فرهنگ «کی پاپ» به شدت شیفته یکی از خوانندهای کره جنوبی است و این علاقه جنون آمیز، باعث بروز تعارض میان او و خانواده، دوستان و جامعه می‌شود. آنچه این فیلم را نسبت به دیگر آثار برجسته می‌کند؛ پرداخت فیلم نه به یک موضوع خاص، بلکه نشان دادن تقابل میان فرهنگ بومی و جهانی شدن است. ابراهیم امینی به شکلی هنرمندانه، احساسات شخصیت اصلی داستان را در میان کشمکش های درونی و بیرونی او به تصویر می‌کشد و باعث می‌شود تا مخاطبان دهه ۶۰ای و ماقبل آن که با تفکرات نسل جدید چندان آشنا نیستند با چالش های ذهنی و احساسی شخصیت داستان فیلم همراه شوند.

«چشم بادومی» را شاید بتوان نمونه امروزی فیلم هایی همچون دختری با کفش های کتانی به کارگردانی رسول صدرعاملی و نفس عمیق به کارگردانی پرویز شهبازی دانست که در دهه ۷۰ و ۸۰، شکاف ها و دغدغه های فرهنگی نسل نوجوان آن روز را روایت می کرد.

اگرچه فیلم برای نوجوانان و والدین بسیار قابل درک و جذاب است، اما ممکن است برای مخاطبانی که درگیر چنین مسائلی نیستند، آنچنان هیجان انگیز نباشد. «چشم بادومی» فیلمی تأمل برانگیز درباره تغییرات فرهنگی، هویت یابی، و شکاف میان نسل ها است که با بازی های قوی و فضاسازی مناسب همراه شده و ارزش دیدن به ویژه برای والدینی که می خواهند نسل جدید را بهتر درک کنند؛ دارد.

در کلام آخر می توان گفت فیلم هایی از این دست و با نگاهی دقیق و به دور از قضاوت می تواند؛ گام مهمی در شناخت و فهم نسل ها از یکدیگر داشته باشد و رسالت فرهنگی سینما را به خوبی ایفا کنند.

سینماخانه / ا.ش شهابی