به گزارش سینماخانه؛ نمایش «یتیمچه»، به نویسندگی و بازیگری کهبد تاراج و کارگردانی مهرداد ضیایی، یکی از آثار تأثیرگذار تئاتر معاصر ایران است که با روایتی تلخ و لایه‌دار، مخاطب را به عمق زخم‌های پنهان خانواده‌ها می‌برد. این اجرا، با تمرکز بر روابط خانوادگی پیچیده، نه تنها سرگرم‌کننده، بلکه تأمل‌برانگیز است و تماشاگر را تا پایان درگیر نگه می‌دارد.

بازیگران اصلی افسانه چهره‌آزاد، مهدی صباغی، الهه شه‌پرست، کهبد تاراج (به عنوان نویسنده و بازیگر)، نازنین حشم‌دار، عطا رفعت‌خواه (بازیگر خردسال) و هوشنگ قوانلو – با ایفای نقش‌های عمیق و باورپذیر، توانسته‌اند مخاطب را به طور کامل درگیر کنند. هر یک از آن‌ها، با ظرافتی خاص، لایه‌های احساسی شخصیت‌ها را آشکار می‌سازند و به روایت عمق می‌بخشند. حضور عطا رفعت‌خواه به عنوان کودکِ داستان، معصومیت آسیب‌دیده را به زیبایی به تصویر می‌کشد و هوشنگ قوانلو نیز با اقتدار، نقش کلیدی‌اش را پررنگ می‌کند.

نمایش به مسائل حساسی چون طلاق، تجاوز، وسواس و قتل می‌پردازد؛ مسائلی که به یکدیگر گره خورده‌اند و ریشه در یک عامل اصلی دارند: پدر پدوفیل خانواده. این شخصیت، چونان سایه‌ای تاریک، رنجی عمیق بر دوش فرزند و نوه می‌اندازد و بازتاب‌های تلخ آن در زندگی‌شان، زنجیره‌ای از تراژدی‌ها را رقم می‌زند. در ابتدای نمایش، روابط خانوادگی و فامیلی گرم و آشنا به نظر می‌رسد، اما با پیش‌روی داستان، لایه‌های پنهان برملا می‌شود و پایان غافلگیرکننده، مخاطب را در برابر واقعیتی هولناک قرار می‌دهد ،واقعیتی که پذیرشش برای بسیاری غیرممکن است.

موسیقی، نورپردازی و طراحی صحنه در سطح قابل قبولی قرار دارند و به تقویت جو احساسی کمک می‌کنند. تک‌نوازی سه‌تار در ابتدای ورود تماشاگران، همراه با آواهای فولکلور که لالایی‌های بومی را تداعی می‌کند، حسی از زیبایی و نوستالژی تلخ را القا می‌نماید و مخاطب را آرام‌آرام به دنیای داستان می‌کشاند. این عناصر، بدون اغراق، فضایی واقعی و نزدیک به زندگی روزمره خلق می‌کنند.

غم‌انگیزترین لحظه نمایش، صحنه قتل پدر توسط مجید و افشاگری داستان تجاوز به اهالی خانه و عمه خانواده است. این بخش، تراژیک‌ترین و دلخراش‌ترین نقطه روایت است که بسیاری از تماشاچی‌ها را از شدت غم به گریه می‌اندازد. نمایش با دیالوگ تأثیرگذار صحنه آخر «بعضی وقت‌ها یواشکی باید مرد» به پایان می‌رسد و این جمله، چونان خلاصه‌ای از سکوت‌های تحمیلی جامعه، در ذهن مخاطب طنین می‌اندازد.
در مجموع، «یتیمچه» نه تنها یک درام خانوادگی، بلکه آینه‌ای از زخم‌های اجتماعی است که با سادگی و عمق، مخاطب را به چالش می‌کشد. این اجرا، یادآوری می‌کند که پشت درهای بسته خانه‌ها، رازهایی نهفته که می‌توانند نسل‌ها را ویران کنند. اگر فرصتی دست داد، تماشای آن را در سالن چهارسو مجموعه تیاتر شهر ساعت ۱۸:۳۰از دست ندهید.

سینماخانه / سهیلا انصاری