مینی سریال «ریپلی» محصول سال 2024 میلادی و یک سیاه و سفیدِ جذاب و کلاسیک با دیالوگهایی به اندازه است. سریال «ریپلی» اقتباسی ادبی از رمان «آقای ریپلی بااستعداد» است و داستان آن در سال ۱۹۶۱ در ایتالیا می گذرد. مردی ثروتمند در نیویورک، فردی به نام ریپلی را استخدام می کند تا پسر جوان و ولخرجش که در یکی از جزایر ایتالیا به خوشگذرانی مشغول است را به خانه بازگرداند و این سرآغاز جرم و جنایت های ریپلی است.
در دو قسمت اول تقریباً اتفاق شاخصی نمی افتد، اما فضا، نماها، بازی بازیگرها، شخصیت پردازی ریپلی و تعلیق مبتنی بر فضا نه پیرنگ؛ چنان است که هر لحظه انتظار حادثه ای را داریم. اما کم کم در قسمت های بعدی تعلیق فضا و قصه با هم گره خورده و نفس تماشاگر را حبس می کند. فیلمنامه آرام آرام، با دقت، وسواس و حوصله نوشته شده و پیش می رود. چنان که گویی فیلم نامه نویس و شخصیت داستان همدست شده اند! هر تعلیقی، پیش درآمدی برای تعلیق بزرگتر بعدی است.
در شخصیت پردازی ریپلی با بازی آندرو اسکات، اشاره ای به علت یا علل گرایش او به کلاهبرداری و جنایت نمی شود و این از بُعد روانکاوانه اثر می کاهد که البته رویکردی هوشمندانه از جانب نویسنده و کارگردان است تا جنبه روانی سریال بر جنبه سرگرمی غلبه نکند. ریپلی علاقه ای غیر معقول و شدیدی به پول و رفاه ندارد تا همچون گرگی گرسنه در وال استریت باشد. پیشنهاد کار (بازگرداندن پسر کشتی ساز از ایتالیا) را نیز با اکراه و تأخیر و به دلیل شرایط مالی نه چندان خوبش می پذیرد. ریپلی در یک اتاق اجاره ای ارزان قیمت زندگی می کند و معتقد است که یخچال چیز خوبی نیست؛ چرا که جلوی آزادی را می گیرد و باعث سکونت طولانی مدت در یک جا می شود.
ریپلی بعد از هر نقشه، نقشه و بازی دیگری را می طلبد. او پس از رسیدن به ثروت و رفاه و زندگی در خانه ای مجلل، تفاوت بارزی در حالتش نسبت به قبل ایجاد نمی شود. او فقط عاشق کارش است و با کلاهبرداری و جنایت هیجانات خود را ارضاء کرده و از این راه امرار معاش هم می کند.
ریپلی، شخصیتی هیجان خواه است و برایش فرقی ندارد، نامه پستی جعل کند یا آدمی را به قتل برساند. هر دو برایش هیجان انگیزند و به محض انجام و اتمام یک کار، نیاز به هیجان بعدی برایش به وجود می آید.
تفاوتِ نمایشِ جنایت در آثار کلاسیک و امروزی این است که در اولی، نمایشِ عریان جنایت و تأثیر مخرب روی ذهن و روان تماشاگر نکوهیده و در دومی نیک است. پس «درود بر آلفرد هیچکاک!»
تمام پلان ها و سکانس ها به دقت و از سر ضرورت در اثر گنجانده شده اند. تا جایی که وقتی در دقایق آخر سریال فکر می کنید همه چیز تمام شده؛ با یک پلان کوبنده به تنها ابهام تماشاگر تیزبین نیز پاسخ داده می ...
