معکوس در قامت نخستین تجربه فیلمسازی پولاد کیمیایی فیلمی جسورانه‌ به شمار می‌آید. کیمیایی پسر نیز همچون کیمیایی پدر سودای قهرمان‌سازی از کاراکترهایش را در سر دارد؛ قهرمانانی که در اوج نامردی‌ها و ناملایمات روزگار، پرده از چهره فرو کشیده و به نوعی کنشگری منجیانه دست می‌زنند.
معکوس را می‌توان خروج کمابیش موفقیت‌آمیز پسر از زیر سایه پدر و شروعی قابل قبول در کارنامه فیلم‌سازی پولاد کیمیایی دانست.
معکوس مضامین و مؤلفه‌های مشترکی از جنس مضامین و مؤلفه‌های موجود در سینمای مسعود کیمیایی را نیز در خود جای داده است؛ عشق، رفاقت، خشم، زخم، کینه، دشمنی، نامردی و مردانگی از جمله مضامین مشترکی است که پسر نیز همچون پدر نسبت به خلق و بازنمایی آنها در نخستین تجربه فیلمسازی خود ساعی و علاقه‌مند بوده است.
دیالوگ‌های موجود در فیلم معکوس در بسیاری از مواقع به سیاق دیالوگ‌نویسی‌های مسعود کیمیایی طبع شده است.
معکوس این پتانسیل را دارد تا مخاطبان را به آینده کیمیایی جوان فارغ از نام و اعتبار پدر امیدوار کند.

محمد خاجی منتقد سینما