«در پادگانی نظامی سه تیراندازی به فاصله­ ی زمانی یک ماه منجر به مرگ سه سرباز شده است. به دلیل اهمیت موضوع، سروان شایگان افسر دایره ­ی بازرسی از طرف ستاد کل مامور حل و فصل پرونده می ­شود.» این خلاصه ای از داستان نمایش «لانچر ۵» است که به نویسندگی و کارگردانی مسعود صرامی، پویا سعیدی و بازی امیر نوروزی، میلاد چنگی، مجید یوسفی، محمد حق‌ شناس، صادق برقعی، مرتضی سلطان محمدی، فرشید روشنی، حامد محمودی، عماد درویشی، مجتبی یوسفی، پوریا عربگری، عرفان امین و هادی شیخ‌ الاسلامی این روزها بر روی صحنه سالن تئاتر مستقل در حال اجرا است.

شاید با صراحت تمام بتوان گفت که تنها تئاتری که این روزها بعد از سومین اجرای عموم خود، تمام بلیط های آن و حتی خارج از ظرفیت از یک هفته قبل تمام می شود تئاتر «لانچر ۵» می باشد.
تئاتری که طی دو ساعت و نیم اجرا، تماشاگر را طوری میخکوب بر صندلی می کند که حتی جرئت نمی کند ثانیه ای چشم بر هم بگذارد. از همان ابتدای ورود به سالن نمایش گیرایی طراحی صحنه چشم را فرا می گیرد و از همان جا تماشاگر مطمئن می شود که با یک تئاتر شسته و رفته و یکدست قرار است روبرو باشد.
می توان گفت که جنس این تئاتر چند سر و گردان از تمام تئاترهایی که این روزها به نمایش در می آید متفاوت است.

هدف اصلی نمایش بر پایه ی نیاز بشری و عدالت است. عدالتی که سرهنگ شایگان با تمام قوا برای آن جنگید تا درست راهبری کند اما باز هم شکست خورد و به جای دیدن عمق و درون واقعیت به ظاهر و بیرونی واقعیت بسنده کرد.

متن و کارگردانی جذاب پویا سعیدی و مسعود صرامی، دیالوگ های ماندگار، هارمونی موزون، بازی های درست و به خصوص رئال، سکوت های به جا و استفاده نکردن از فاصله گذاری برشتی آن را تبدیل به یک تئاتر سینمایی کرده بود که تماشاگر تمام مدت غرق آن می شود بدون آنکه حس کند این یک نمایش است.
در تئاترهای امروزی استفاده از موسیقی برای احساسی کردن و تاثیر گذاری مخاطب حرف اول را می زند اما این نمایش به غیر از یک صحنه آن هم موسیقی با صدای بسیار پایین از هیچ موسیقی دیگری برای تاثیر پذیری مخاطب استفاده نکرده بود اما با این تفاصیل مخاطب بدون موسیقی حس های متفاوت بسیاری را تجربه می کرد.
بازیگر نقش اول مرد، سرهنگ شایگان که امیر نوروزی آن را ایفای نقش می کرد طوری با بازی خود تماشاگر را مجذوبت می کند که تو در تمام مدت غرق در شخصیت این کارکتری می شود. بیشتر بازیگران که نقش سربازان را ایفا می کردند مدت زمان کمی در صحنه بودند اما آنقدر درست و به جا به آن ها پرداخته شده است و بازیگران مسلط به بازی خود می باشند که مدت ها چهره و نوع بازی شان در ذهن مخاطب باقی می ماند.
این نمایش سرشار از شوخی های سیاه و تلخ است بدون آنکه ذره ای آن را تبدیل به نمایش کمدی آزاد کند. شوخی هایی که تماشاگر میخندد اما او را مدت ها به فکر فرو می برد.

نمایش «لانچر ۵» که پیشتر در جشنواره های مختلفی به روی صحنه رفته است این بار تا ۲۹ آذر ۹۸ در تماشاخانه مستقل اجرا خواهد داشت.

سینماخانه/ معصومه دهقان