یک فیلم اول خوش ساخت که در انتخابی خاص به سراغ یکی از افسانه های بومی رفته است که در نوع خود و در میان تولیدات سینمای ایران که اغلب به مسائل شهری و اجتماعی گرایش دارند؛ جالب توجه است.
برادران ارک در حرکتی جسورانه به ساخت و پرداخت این افسانه در ژانر وحشت دست می زنند که علی رغم برخی کاستی های موجود در فیلمنامه که در مواقعی فیلم را دچار زیاده گویی و طولانی شدن می نماید؛ اما ازحیث ساختاری واجد ارزشهای زیادی است که از آن جمله می توان به بازی های گروه بازیگران که همگی از میان افراد بومی انتخاب شده اند و نیز قاب ها و نورپردازی مورد استفاده در فیلمبرداری و نوع تدوین اثر را برشمرد.
پوست فیلمی جذاب به شمار می رود هرچند که زبان آذری اثر شاید تا حدی از همراهی مخاطبان بیشتر با آن بکاهد اما در سینمایی که کم تر فیلمسازی جسارت پرداختن به مضامینی این چنینی و استفاده از جغرافیای طبیعی را به خود راه می دهد؛ ساخت آن می تواند یک نقطه ی امید انگیز برای ورود دو فیلمساز جوان و تازه نفس جهت گشودن درب های تازه بر پیکره نحیف سینمای ما باشد.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی