بازگشت دلپذیر مجیدی به دغدغه های پیشین اش که بعد از دست کم دو فیلم با مقیاس های بزرگ تر؛ حالا بیش از پیش تبحر و مهارت اش را در ساخت آثاری درباره ی کودکان به رخ می کشد.
خورشید با فیلمنامه ای دقیق و پر از جزئیات در پرداخت شخصیت ها و چینش سیر وقایع از مقدمه تا نقطه عطف به خوبی مخاطب را با حال و هوای اثر از حیث داستانی همراه می سازد و تجربه ای دلچسب را از تماشای فیلمی با محوریت کودکان و نوجوانان پیش روی آن ها قرار می دهد.
از جمله نکات حائز اهمیت در این فیلم از حیث بصری و سینمایی نوع نور پردازی خاص اثر است که در موقعیت های مختلف کارکردهایی متفاوت می یابد و اتمسفر موجود در شرایط ناگزیر کاراکترها را به خوبی و با زبان تصویری بازتاب می دهد.
کارگردانی مجیدی درخورشید در اجزای مختلف اثر نمود دارد و می توان آن را چه در انتخاب و هدایت بازیگران خصوصاً خردسالان و نیز نوع دکوپاژ و میزانسن های فیلم مشاهده نمود؛ اگر چه ازحیث ریتم در قسمت های پایانی مشکلاتی ایجاد می شود که می توان دربازنگری مجدد، برخی صحنه های اضافی را محدود نمود.
مجیدی به شکلی هوشمندانه دغدغه های اجتماعی اش را در تار و پود روایت فیلم می گنجاند و درکنار نمایش زندگی به بیان مسائل و معضلات نیز می پردازد و همین برای یک فیلم در ابعاد سینمایی دستاورد قابل ملاحظه ای است.

سینماخانه / حمید عبدالحسینی