روزی روزگاری آبادان فیلمی است با ظرافت، جزئیات پردازانه و دقیق درباره جنگ و اثرات بی شمار آن بر پهنه زندگی و آدم ها.
فیلمی که برای جنگ حد و مرز و جغرافیا نمی شناسد و به شکلی موکد بنیان روابط و زیرساخت های یک خانواده را دستخوش چالش جدی می نماید. دوربین آذرنگ گرچه در خانه باقی می ماند ولی از طریق پرداخت ظریف، دقیق و پرجزئیات مناسبات خانواده ای بحران زده به بسط و گسترش این موقعیت چه بسا در تمام جغرافیای یک شهر درگیر جنگی با فرسنگ ها فاصله می گردد. فیلم در نیمه ابتدایی و با ریتمی مناسب و از طریق دیالوگ نویسی موثر به تشریح و توصیف ارتباطات آدم های خانواده می پردازد و تصویری بدون رتوش از رازها و حتی دروغ های آنان را در دل یک زندگی تشریح و توصیف می کند تا ما با شناختی به اندازه و دقیق به پیشواز بحران برویم.

فیلمنامه با وجود عدم پایبندی به داستانی پرو پیمان موفق می شود به وسیله خرده روایت هایی خانوادگی و البته به یاری یک کارگردانی برآمده از شناخت موقعیت و فضا به تمپو و بعدتر ریتمی کارآمد برای روایت چنین فیلمی دست یابد. مجموعه بازیگران روزی روزگاری آبادان نقش غیر قابل انکاری در به ثمر رسیدن این فیلم ایفا می کنند و با طی نمودن مسیر پرورش تیپ تا شخصیت به تکمیل دومینوی حرکت به سوی نقطه پایانی گام بر می دارند. روزی روزگاری آبادان تماشای فیلمی نامتعارف در تقبیح هر جنگی را در هر جغرافیایی از خود به یاد می گذارد و از این رو فیلمی ویژه و منحصر به فرد محسوب خواهد شد.

سینماخانه / حمید عبدالحسینی