به گزارش سینماخانه و به نقل از ارتباطات و اطلاع رسانی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، محمدرضا فرطوسی مستندساز در گفتگویی مفصل با خبرگزاری ایلنا درباره مستندسازی محسط زیست و به طور مشخص مستندسازی درباره آنچه امروز خوزستان با آن مواجه است صحبت کرده است، او در بخشی از این گفتگو می‌گوید: طبیعی است که من به عنوان یک مستندساز به مسائل پیرامونم حساس باشم. تقریبا ابتدای دهه ۸۰ متوجه این مسئله شدم و شروع به سفر و تحقیق و عکاسی کردم و در نهایت طی دو سه سال از سال ۸۶ شروع به ساخت فیلم کردیم و روایتی را از هورالعظیم ارائه دادیم. سال ۸۹ فیلم «ایران، جنوب غربی» که روایت آخرین ساکنان تالاب هورالعظیم است، آماده شد.

او ادامه می‌دهد: این فیلم در آن سال‌ها کمتر دیده شد، زیرا ما در فیلم چند موضوع را مطرح می‌کنیم مثلا بحران گرد و غباری که خوزستان را گرفته بود و ما در فیلم اشاره می‌کنیم که منشاء این غبار خشک شدن هورالعظیم است درحالیکه در آن زمان به این‌ها می‌گفتند ریزگردهای عربی و معتقد بودند که از کربلا و عراق می‌آید، درحالیکه ما در فیلم «ایران، جنوب غربی» مشخصا گفتیم که این معضل مربوط به خشک شدن هورالعظیم است که باعث می‌شود گرد و غبار وارد خوزستان و بعدها کرمانشاه و شیراز شود و حتی این گرد و غبار به تهران هم رسید.

این مستندساز افزود: «ایران، جنوب غربی» به همین دلایل در آن سال‌ها مورد توجه قرار نگرفت، چون حتی کارشناسان می‌گفتند این حرف‌ها علمی نیست. در دهه ۹۰ وقتی که دولت عوض شد، آگاه‌سازی صورت گرفت، خبرنگاران بیشتر و کارشناسان آمدند و مسئله را بررسی کردند و همه اذعان کردند که خشک شدن هورالعظیم یکی از منابع و دلایل اصلی بحران‌های جدی یعنی همان گرد و غبار است. اتفاقا از همان زمان فیلم دیده شد و به تدریج در دانشگاه‌ها و موسسات زیست‌محیطی نمایش داده شد. این فیلم قصه آخرین ساکنان تالاب هورالعظیم و آنچه بر هورالعظیم گذشته است را روایت کند.