این هم یکی دیگر از انبوه ایده ها و نیت های خوبی است که در ساخت و اجرا، نشانی از اراده اولیه در آن مشاهده نمی شود و جز مجموعه ای تصاویر کارت پستالی و جاذبه های گردشگری و انبوهی دیالوگ نمایشی غلو آمیز و پرطمطراق با یک قصه نیم بند و بازی های اغراق آمیز و آدم هایی که سراسر تیپ محسوب می شوند و نه انگیزه هایشان و نه سیرتحولشان هیچ کدام پرداخت درستی نیافته اند. جنبه دیگری از ماهان در ذهن باقی نمی ماند. برای امید آفرینی و ساخت فیلمی درباره امید به زندگی در درجه اول یک فیلمنامه محکم و بعدتر ساختار سینمایی سنجیده ای نیاز است. ماهان به هیچ وجه توان تبدیل شدن به یک فیلم بلند را ندارد و خیلی زود، شاید در پلان های ابتدایی از نفس افتاده می نماید و بیشتر مناسب یک تله فیلم است تا پرده بزرگ سینما. ماهان تا اینجا دومین سورپرایز هیأت انتخاب جشنواره چهلم محسوب می شود. آیا فیلم دیگری هم در راه است !؟
سینمخانه / حمید عبدالحسینی