تئاترهنری که فراتر از صنعت و یا سرگرمی؛ بخشی از زندگی است که همچنان رسالتش را بر روی صحنه ها عرضه می کند. نمایش «تااون» به قلم و کارگردانی هادی حوری این روزها در مجموعه تئاتر شهر به روی صحنه است. اثری نقادانه به زندگی به چگونه زیستن، چگونه بودن؛ گروتسکی از زندگی آدم ها دربافتی نمایشی که با زبانی شیوا و بدون لکنت به توصیف شرح حال این روزگار انسان ها  پرداخته است. فراست هادی حوری در بازی گرفتن از بازیگران و جای نمایی دیالوگ هایی ماندگار و همچنین صحنه آرایی و پوشش بازیگران تا حد زیادی توانسته جان کلام را با محتوایی عمیق اما بسیار ساده و روان ادا کند، بدون اینکه محدود به جغرافیای خاصی باشد و برای زیستن و زندگی و ادامه دادن دو پیشنهاد دارد: ترسیدن یا فهمیدن…! ترسیدن (تقابل آدم با درون خویش) که می تواند تا پایان عمر همچو طاعون گریبان گیرش گردد و یا فهمیدن (تقابل آدم ها با قدرت) که می توانند او را چون طاعون بلافاصله از پای در آورند. کارگردان همچنین هوشمندانه نقبی نیز به ناظمان جهانی می زند و تعریف آنها از آدم ها و هدایت شان را بر مبنای خواسته هایشان به تصویر می کشد و این همان قلع و قمع ریشه ها و غفلت از جوانه ها است. «تااون» نمایشی خوش ریتم، رنگارنگ، دغدغه مند و پرسش برانگیز در نقد و تحلیل رفتار انسان ها در برابر هم نوعانش است؛ نمایشی قابل تامل که مرثیه ای است بر فقدان آگاهی و کمبود خوراک فکری مناسب مردم جامعه که با طنازی به صحنه آمده تا تلنگری پتک وار بر پیکر تماشاچیان خود باشد، نمایشی سوال بر انگیز برای بینندگانش که چه بی تفاوت به تماشای نابودی خویشتن نشسته و نظاره گر مرگ اخلاق و شرافت اند.
سینماخانه / جمشید حمیدی