هویت ما ریشه در خاطرات ما دارند….

حال بیندیشید که اگر خاطره ای فراموش شود ، چه بلایی بر سر هویت ما می آید …؟!

نمایش” ۴+ یک روایت از رها دختر خانم عضدی” ، به نویسندگی و کارگردانی “سپیده عیدی” از ۱۲ تا ۲۷ بهمن ماه ۱۳۹۵ در تماشاخانه فانوس به روی صحنه می رود.

سپیده عیدی در گفتگو با سینماخانه دیدگاه خود را درباره ی نمایش اینگونه آغاز کرد: ایده ی اولیه نمایش درباره ی دختری بود که احساس می کرد در مرگ مادرش مقصر است و بعد با توجه به مبحث روایت شناسی، وقتی ما خاطرات گذشته ی خود را بیان می کنیم می توانیم این خاطره را به چندین شکل مختلف روایت کنیم و هر کدام نیز می تواند درست باشد. چرا که مربوط به گذشته است و هر بار به صورت های مختلف روایت می شود. و با این فکر که اگر همه بخواهند یک روایت درباره ی مرگ را بیان کنند به چه شکل می شود! این ایده به ذهنم رسید که اگر یکی از کارکترها قسمتی از روایت را به یاد نیاورد چه اتفاقی می افتد !… همین باعث شد شخصیت اولیه نمایش به وجود بیاید…یعنی شکل گیری رها ، دختری که بخشی از خاطرات خود را فراموش کرده است .

از آنجایی که نوع نگرش من در نوشته ها و کارهایم بر سیستم آموزشی تاکید دارد و بازیگر هایم تماماٌ بیست ساله هستند … به این نتیجه رسیدم که اتفاق مرگ باید در دوران بلوغ این کارکتر اتفاق افتاده باشد… و در حال حاضر که بخشی از خاطراتش را فراموش کرده، چه جایگزین هایی برای آن روایت وجود دارد ؟!

کارکتر اصلی نمایش به دلیل توصیه روانشناس به نقاشی درمانی، نقاش شده است (در اینجا به بخش درمانی تئاتر و هنر هم می پردازیم.) و شروع به نقاشی کشیدن می کند تا بتواند خاطراتش را به یاد بیاورد ، و در واقع نقاشی های او ، ذهنیات کارکتر است که حالا عینیت یافته اند. هر تابلو می تواند یک صورت از یک روایت واحد باشند و درواقع ما در نمایش، چهار روایت از یک خاطره داریم که حتی موثق بودن یا ناموثق بودن آنها مشخص نیست .

وی همچنین افزود: بخش اصلی کار بحث هویت انسانی ماست که در روایت ها و خاطرات ما وجود دارد و اگر از حافظه ی ما پاک شوند ، هویتی هم دیگر وجود نخواهد داشت. انسان همواره در پی شناخت خود می گردد.

در این نمایش به مسئله ی هویت پرداختیم و اینکه هویت را چگونه می شود ساخت! از آنجایی که موضوع ما در ارتباط با حافظه بود ما به نورون های مغزی پرداختیم ، و از آنجایی که  نورون های مغزی شبیه خطوط موربی هستند که سیستم عصبی ما را می سازند پس طراحی نور ما نیز به همان صورت نورون ها می باشد و روشن و خاموش شدن نور هم در واقع بیانگر به یاد آوردن ها و یا فراموش شدن و از بین رفتن خاطرات ماست.

در این نمایش، المیرا آشفته، مهسا بهاری، پگاه ابراهیمی، آوا تدین، نیکی ساغری به ایفای نقش می پردازند.

سینماخانه/ خبرنگار:مژگان آقاداودیان – عکاس: محمدصادق چگینی